چکیده:
هدف پژوهش حاضر بررسی نقش واسطه ای اضطراب امتحان در رابطه کمال گرایی با اهمال کاری تحصیلی بود. شرکت کنندگان پژوهش 480 دانشجوی دختر و پسر دانشگاه آزاد اسلامی واحد ارسنجان بودند. برای اندازه گیری متغیرهای پژوهش مقیاس های چند بعدی کمال گرایی هویت و فلت، اهمال کاری تحصیلی سولومون و راتبلوم، خرده مقیاس اضطراب امتحان از پرسشنامه راهبردهای انگیزشی برای یادگیری (MSLQ) پینتریچ و همکاران استفاده شد. با استفاده از رگرسیون به شیوه متوالی هم زمان و با به کارگیری مراحل پیشنهادی بارون و کنی (1986)، مدل فرضی تحلیل شد. یافته ها نشان داد که اولا، کمال گرایی خودمدار و جامعه مدار به صورت مستقیم قدرت پیش بینی اهمال کاری تحصیلی را دارند. دوم، کمال گرایی خودمدار نسبت به کمال گرایی جامعه مدار پیش بینی کننده منفی و قوی تر اهمال کاری تحصیلی است و سوم، اضطراب امتحان به طور سهمی نقش واسطه ای بین انواع کمال گرایی و اهمال کاری تحصیلی دارد؛ ضمن این که، این نقش درباره کمال گرایی جامعه مدار قوی تربود. در مجموع یافته ها حکایت از آن داشت که نقش واسطه ای اضطراب امتحان در ارتباط کمال گرایی جامعه مدار و اهمال کاری قوی تر از کمال گرایی خودمدار است.
This study investigated mediation role of test anxiety in relationship between perfectionism and academic procrastination. Participants were 480 male and female students from Azad Arsenjan University. Participants completed the test anxiety subscale of Motivated Strategy for Learning Questionnaire (Pintrich & etal، 1991)، Multidimensional Perfectionism Scale (Hewitt & Flett، 1991)، Academic procrastination scale (Solomon & Rothblum، 1984). The path diagram of hypothetical model tested by Sequentional simultaneous regression analyses، according to recommended steps of Baron and Kenny(1986). Results showed that (a) self-oriented perfectionism (SOP) and socially-prescribed perfectionism (SPP) directly، were predictors of academic procrastination، (b) SOP in comparison to SPP was negative and strong predictor of procrastination and (c) test anxiety was partially mediator between both kind of perfectionism and procrastination. Implications and suggestion for future studies are discussed.