چکیده:
سیاستهای تعدیل اقتصادی در ایران عمدتا شامل حذف یارانهها،کاهش کسری بودجه
دولت،خصوصی سازی اقتصاد و .... با هدف تجدید سازمان و افزایش کارایی بازار و
همچنین دستیابی به تخصیص کاراتر منابع، از سال 68 به مورد اجرا درآمد. بررسی آثار
امنیت غذایی حاصل از این سیاستها, موضوع مقاله حاضر را تشکیل میدهد. ارزیابی
الگوی تغذیه و بررسیهای انجام شده در ارتباط با وضعیت تغذیهای جامعه شهری و
روستایی استان اصفهان طی دوره 68 تا 72 ( شروع و پایان اجرای برنامه اول جمهوری
اسلامی ایران ) نتایج زیر را به دست داده است:
1. طی سال 1368, فرد شاخص شهری و روستایی در
استان اصفهان همواره بیش از حد استاندارد، انرژی ، پروتئین، آهن و کلسیم دریافت
داشته است . در حالی که این وضعیت در سال 72 یعنی سال پایان برنامه اول عمرانی
جمهوری اسلامی ایران, به سمت بدتر شدن تمایل یافته است.
2. از لحاظ تغذیه، اگرچه در سال 68، همواره ارزش
غذایی دریافت شده توسط فرد شاخص شهری، بیش از دریافتی فرد شاخص روستایی است
اما در
سال 72، تصویر کاملا برعکس شده و به نظر میرسد که همواره فرد شاخص روستایی بیش از
فرد شاخص شهری مواد غذایی دریافت میکند.
3. مقایسه وضعیت تغذیهای جوامع شهری و روستایی
، نشان دهنده این مطلب است که ارزش مواد غذایی دریافت شده توسط فرد شاخص شهری نسبت
به فرد شاخص روستایی در سال 72، درمقایسه با سال 68 از یک روند به شدت نزولی
برخوردار بوده و در موقعیت نامناسبتر تغذیهای قرار گرفته است.
خلاصه ماشینی:
"برای این منظور، اولا برای انجام مقایسهای بین وضعیت تغذیهای شهروندان استان اصفهان، به تفکیک مناطق روستایی و شهری، با وضعیت آن در سطح کشور، با استفاده از اطلاعات منتشر شده گزارش تحقیق «سیاستهای حمایتی قشرهای آسیبپذیر»[9]، نسبت مصرف اقلام مختلف غذایی فرد نوعی در دهکهای مختلف جمعیتی در سال 68 مورد محاسبه قرارگرفته است.
با مراجعه به جدول پیشگفته، ملاحظه میگردد که بیش از 30% جمعیت روستایی استان اصفهای در سال 68، کمتر از حد استاندارد انرژی دریافت داشتهاند و میانگین انرژی دریافتی یک فرد شاخص شهری، روزانه 7636 کالری میباشد که به مراتب، از مقدار استاندارد و میانگین کشوری یعنی رقم 62/2817 بیشتر است، در رابطه با این ماده غذایی در مناطق شهری استان اصفهان هیچ یک از گروههای هزینهای با کمبود مواد کالریزا در سال 68 مواجه نبودهاند، شاید یکی از علل آن، گسترش وسیعتر نظام سهمیهبندی و پرداخت یارانه در مناطق شهری از جمله استان اصفهان نسبت به مناطق روستایی این سال باشد.
جمعبندی و ملاحظات نتایج حاصل از ارزیابی الگوی تغذیه در مناطق شهری و روستایی استان اصفهان و بررسیهای انجام شده در ارتباط با وضعیت تغذیهای جامعه شهری و روستایی استان اصفهان،نشان میدهد که الگوی تغذیه در این استان مبین چند خصلت آشکارمیباشد: اولا، طی سال 68، فرد شاخص شهری و روستایی در استان اصفهان، طی سال 68، همواره بیش از حد استاندارد انرژی ، پروتئین ، آهن و کلسیم دریافت داشته است."