چکیده:
سابقه و هدف: اصطلاح ناگویی هیجانی (Alexithymia) اولین بار در سال 1972 توسط سیفنئوس (Sifneos)، برای توصیف خوشه ای از نشانگان شامل کاهش توانایی برای نامیدن و ارتباط برقرار کردن با عواطف و پریشانی عاطفی، نشانگان جسمانی و افکار با جهت گیری بیرونی مطرح شد. مطالعه ی حاضر با هدف پیش بینی ناگویی هیجانی بر اساس اضطراب و سرشت و منش، در دانش-آموزان دبیرستانی انجام شد.
مواد و روش ها: این پژوهش توصیفی، از نوع همبستگی بود. نمونه شامل 300 (152 دختر و 148 پسر) دانش آموز دبیرستانی شهرستان سمنان بود که به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. در این پژوهش، از سه پرسشنامه ی ناگویی هیجانی تورنتو، پرسشنامه ی سرشت و منش کلونینجر و پرسشنامه ی صفت- حالت اضطراب، استفاده شد.
یافته ها: صفت و حالت اضطراب و سه زیر مقیاس خود راهبری، همکاری و پایداری سرشت و منش، نقش معناداری در پیش بینی ناگویی هیجانی دارند.
نتیجه گیری: این یافته ها بیانگر نقش و اهمیت سطح اضطراب و ویژگی های شخصیتی سرشت و منش در شناسایی بهتر افراد مبتلا به ناگویی هیجانی و حتی پیشگیری از بروز این مشکل می باشد.
Background and Aim: The present study aimed to predict alexithymia on the basis of anxiety، temperament and character in high school students.
Materials and Methods: The research design was correlational which is categorized as descriptive research methods. The sample included 300 (152 girls، and 148 boys) high school students of Semnan city، which selected by clustering random sampling. In this research، three questionnaires namely Toronto’s alexithymia، Kloninjer’s temperament and character، and trait and state anxiety questionnaires were administered.
Results: Analyzing data indicated that trait and state anxiety، self-directiveness، cooperativeness، persistence of temperament، and character personality characteristics were significant predictors for prediction of alexithymia.
Conclusion: On the basis of results it can be concluded that anxiety level and temperament and character of personality characteristics are important variables for identifying people who are affected by alexithymia. Therefore، they can be considered for prevention of problem.