چکیده:
فقه سیاسی به مثابة شاخهای از اندیشه و فهم سیاسی اسلام، با تکیه بر روششناسی اجتهاد، مربوط به ادارة مسائل اجتماعی و سیاسی کشور و مشتمل بر دستورها، احکام و راهکارهایی در زمینة عرصههای گوناگون قدرت، نظام، سیاست و اجتماع است. این دانش فقهی دارای هویت جمعی است که رسالت سامان دادن به زندگی اجتماعی و سیاسی را برعهده دارد. یکی از مصادیق مهم فقه سیاسی «امر به معروف» و «نهی از منکر» است که برای تحقق اهداف حکومت اسلامی و مهمترین راهکار برای تحقق فقه سیاسی و حکومت اسلامی ضروری است. در واقع، دو امر توأماناست. با این همه، سامانبخشی «فقه سیاسی» و «امر به معروف» و «نهی از منکر» خود نیازمند مبانی فکری در فرایند «نظریهپردازی» و «نظامسازی» در پرتو فهم و بینش صحیح سیاسی است. به همین دلیل در اصل 109 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران یکی از شرایط و صفات مرجح رهبری «بینش صحیح سیاسی» اعلام شده است.
Political theology as a branch of Islamic political thought and understanding، based on the methodology of ijtihad، social and political issues related to the administration of the country and includes the commands، decrees and guidelines in relation to different areas of the system، politics and community.
The mission of the jurisprudence of collective identity، which is responsible for shaping the social and political life. One of the most important examples of political jurisprudence «enjoined» and «denied» to achieve the goals of Islamic rule on the other hand rule «enjoined» and «denied» the best strategy for achieving political jurisprudence and Islamic rule، and these The two Tvamannd. Nevertheless، Samanbkhshy «political theology» and «enjoined» and «denied» requires the intellectual foundations of the process of «theory» and «Nzamsazy» politically correct in the light of understanding and insight، which is why in Article 109 Constitution of the Islamic Republic of Iran is one of the preferred qualities of leadership «politically correct vision» is announced.
خلاصه ماشینی:
نسبت «فهم سیاسی » و«فقه سیاسی » در امر به معروف و نهی از منکر ابراهیم موسی زاده ١ دانشیارگروه حقوق عمومی دانشکدة حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران (تاریخ دریافت :٩٢/٢/١٠–تاریخ تصویب :٩٢/٦/٢٧) چکیده فقه سیاسی به مثابۀ شاخه ای از اندیشه و فهم سیاسی اسلام ، با تکیه بر روش شناسی اجتهاد،مربوط به ادارة مسائل اجتماعی و سیاسی کشورو مشتمل بر دستورها، احکام و راهکارهایی درزمینۀ عرصه های گوناگون قدرت ، نظام ، سیاست و اجتماع است .
آیا در دینی که برای امر به معروف و نهی از منکر و مرزبندی بایدها و نبایدها و پاره کردن زنجیرهایی می آید که بر فکر و دست و پا و زبان مردم بسته شده و اقدام به پیاده کردن چنین برنامه هایی می کند، این اعمال عین سیاست و ادارة جامعه نیست ؟ آیا نباید برای تحقق این اهداف ، فرد، اجزا و حکومت اسلامی از بینش صحیح سیاسی برخوردار باشند؟ لذا به دلیل همزادی دین و سیاست باید برای اجرای دستورهای دینی از بینش سیاسی برخوردار شد.
برای سامان بخشی عناصر و اجزای زندگی اجتماعی که فقه سیاسی و امر به معروف و نهی از منکر جزئی از آن محسوب میشود به مبانی فکری و فهم کلان سیاسی نیاز است ، چرا که فقه سیاسی و مبانی آن در فرایند نظریه پردازی استوار می شود.
از آنجا که فقه سیاسی مسئول تأسیس و ادارة حکومت اسلامی است و ارائۀ الگوهای نظام مند برای اجرای احکام دین نیز برعهدة این دانش است و مهم ترین ابزار آن نیز در این عرصه ، امر به معروف و نهی از منکر است ، لذا فقه سیاسی باید بر فهم و اندیشۀ سیاسی منسجم مبتنی باشد.