چکیده:
تمامیت، از جمله مفاهیم بنیادین در حوزه میراث فرهنگی است و اهمیت شناخت این مفهوم و بررسی جایگاه آن در مبانی فلسفی حفاظت تا بدانجاست که نیل به تمامیت از جمله معیارهای اساسی حفاظت مطلوب آثار تاریخی معرفی شده است. تمامیت در دوره های مختلف تاریخی همواره مطرح بوده لیکن به دلیل تعابیر و برداشت های متفاوت از این مفهوم، در هر دوره با معانی گوناگونی به کار رفته است. این مقاله با هدف یافتن پاسخ برای این پرسش که جایگاه مفهومی تمامیت به عنوان یکی از اصول اساسی میراث فرهنگی در تئوری حفاظت چیست و چه روندی را از قرون وسطی تا دوره معاصر طی نموده است و همچنین به طور کلی مبحث معنا و ارزش در مبانی فلسفی حفاظت و نیز در مقوله تمامیت، چه نقشی داشته، صورت گرفته است. از خلال بررسی منابع و اطلاعات، نتایج به دست آمده نشانگر حدود معنایی، جایگاه و میزان اهمیت تمامیت در بستر تاریخی حفاظت بوده و مشخص می سازد که این مفهوم، یکی از اصول اساسی است که در کلیه حوزه های میراث فرهنگی، بایستی همواره مورد صیانت قرار گیرد، تا بدان جا که خدشه دار شدن این مهم سبب کاهش میزان ارزشمندی اثر شده و تنها راه حفظ ارزش های جهانشمول، حفظ تمامیت آن است.
Integrity is among the fundamental concepts in the field of cultural heritage and the importance of knowing this concept and examining its status in the philosophical principles of perseverance is so great that achieving integrity is introduced as among the basic criteria of optimal preservation of historical monuments. Integrity has always been open to discussion in different historical periods، but because of different impressions made of this concept، it has been used with a different meaning in every period. This article is aimed at finding an answer to the question as to what the conceptual status of integrity is as one of the basic principles of cultural heritage in the theory of preservation and what process it has followed from the middle ages up to the present era; and، in general، what role has the meaning and value had in the philosophical principles of preservation as well as in the category of integrity? The findings obtained from the study of the sources and data indicates the semantic limits، the status، and the degree of importance of integrity in the course of preservation history and clarifies that this concept is one of the basic principles that has to be perpetually supported in all the fields of cultural heritage، to such an extent that discrediting this important matter would diminish the value of the monumental work and the only way to preserve the universal values is to preserve their integrity.
خلاصه ماشینی:
از خلال بررسي منابع و اطلاعات، نتايج به دست آمـده نشانگر حدود معنايي، جايگاه و ميزان اهميت تماميت در بستر تاريخي حفاظت بـوده ومشـخص مـي سازد که اين مفهوم، يکي از اصول اساسي است که در کليه حوزه هاي ميراث فرهنگي، بايستي همواره مورد صيانت قرار گيرد، تا بدان جا که خدشه دار شدن اين مهم سبب کاهش ميزان ارزشمندي اثر شده وتنها راه حفظ ارزش هاي جهانشمول، حفظ تماميت آن است .
از اين رو حفاظت به عنوان اصولي چندگانه و بينارشـته اي در حفاظـت آثـار فرهنگـي و تاريخي، در راستاي انجام مطالعات، تحليل و ارزيابي بخش هاي آسـيب ديـده، حفـظ فرهنـگ مادي اثر، بررسي و تعيين علل تخريب ، شناسايي تأثيرات مضر و برطرف ساختن آنها، درمان و پيشگيري از تخريب ، با تمرکز بر روي «تماميت » و حفظ کيفيت کالبد تاريخي اثـر انجـام مـي- گيرد.
بر اين اساس، با درک محدوديت شيوه هاي علمي در کسب برخي اطلاعاتِ اثـر، حفاظـت همچنان به عنوان فرايند تفسير و تعبيرِ اثر انجام ميگيرد و نه تنها با جنبه فيزيکي آثار انساني و بناها در ارتبـاط اسـت کـه بـا مجموعـه اي از زيرسـاخت هـاي فرهنگـي، باورهـا، اعتقـادات، احساسات و نيز با وجوه زيباشناختي، مادي و کاربردي اثر مرتبط است .
همچنين در توصيه نامـه يونسکو در خصوص حفاظت و نقش معاصر آثار تاريخي آمده است که : «هر اثـر و محـيط آن بايستي به صورت يکپارچه و يک کليت واحد در نظر گرفته شـده و نشـانه اي از فعاليـت هـاي بشري و زندگي مردمان را در خود حفظ کند و در اين خصوص ارزشهاي فرهنگي، اجتماعي و اقتصادي نيز بايستي مورد صـيانت قـرار گيرنـد» (Unesco Recommendation concerning ٣,the safeguarding؛ ٤٤,Varoli).