چکیده:
دیابت و چاقی از فاکتورهای خطرزا در بروز بیماری های قلبی- عروقی هستند. بهبود در عملکرد قلبی- عروقی پس از اجرای فعالیت ورزشی به تغییرات مثبت در ناهنجاری های متابولیکی و فاکتورهای خطرزا در بروز آترواسکلروز، نسبت داده شده است. پژوهش حاضر تاثیر تمرینات هوازی را بر سطح سرمی مولکول های چسبان سلولی، نیمرخ لیپیدی سرمی و مقاومت انسولینی در زنان میانسال دیابتی غیرفعال، مورد مطالعه قرار داده است. 24 بیمار دیابتی غیرفعال (سنین 48-40 سال) در این پژوهش شرکت کردند و به صورت تصادفی به دو گروه تجربی (12 نفر) و گروه کنترل (12 نفر) تقسیم شدند. نمونه های خونی در حالت ناشتا از همه آزمودنی ها گرفته شد. برنامه تمرین هوازی شامل دویدن هوازی و تمرینات ایروبیک با شدت 80-60 درصد ضربان قلب بیشینه، 3 روز در هفته به مدت 10 هفته بود. خون گیری جهت اندازه گیری سطوح sICAM-1 و نیمرخ لیپیدی سرم (LDL-C ، HDL-C، کلسترول و تری گلیسیرید) پس از 12 ساعت ناشتایی در حالت پایه و در پایان 48 ساعت پس از خاتمه تمرینات انجام شد. غلظت سرمی sICAM-1 در گروه تجربی به میزان 1/16درصد کاهش یافت (01/0= P). سطح انسولین و شاخص مقاومت انسولینی در گروه تجربی افت معناداری داشت (05/0 ≥ P). البته تغییرات غلظت سرمی sICAM-1 بین دو گروه نیز معنادار نبود (05/0 < P). تغییرات پلاسمایی تری گلیسرید، کلسترول و HDL-C وLDL-C، پس از تمرینات معنادار گزارش شد. به علاوه، رابطه معناداری بین تغییرات سطح سرمی sICAM-1 با تغییرات وزن، شاخص توده بدنی و HDL-C مشاهده گردید (05/0 ≥ P). بنابراین احتمالا تمرینات هوازی با بهبود مقاومت انسولینی، نیمرخ لیپیدی سرمی و شاخص های جسمانی در کاهش عامل التهاب بین سلولی عروق در افراد دیابتی موثر است.
خلاصه ماشینی:
"Obesity Endothelial Vessel Wall Atherosclerosis Biomarkers E-selectin P-selectin Intra Cellular Adhesion Molecule-1 (ICAM-1) Margination Flow-mediated dilation (FMD) Preexisting vascular dysfunction گیبس و همکاران (2012) 1 در بررسی 6 ماهه فعالیت هوازی با شدت 90 – 60 درصد ضربان قلب بیشینه، 3 بار در هفته در آزمودنی های 65 – 40 ساله عدم کاهش ملوکول های چسبان و عدم بهبود تسهیل جریان خون عروقی را گزارش کردند (15).
al (2009) Theresa M Beckie, et al J M Saxton, et al (2008) Intermittent Claudication K Aizawa, et al (2009) کاهش وقوع بیماری های قلبی- عروقی، مطالعات متعدد بر لزوم اجرای روزانه فعالیت های ورزشی در آزمودنی های دیابتی اذعان دارند (17) و با توجه به آثار تمرینات هوازی در بهبود حساسیت انسولینی 1 و تحمل گلوکز 2 عموما در برنامه درمانی کنترل دیابت نوع دوم توصیه می شوند (43).
هم راستا با نتایج تحقیق حاضر، تانجس 1 و همکاران (2007) در بررسی تاثیر شرکت در 4 هفته تمرین ورزشی بر سطوح پلاسمایی مولکول های چسبان در مردان سالم، دیابتی و مبتلا به عارضه Anke Tojes, et al تحمل غیر طبیعی گلوکز خون نشان دادند علیرغم کاهش معنادار BMI، عدم تعییر معنادار مولکول های چسبان در گروه سالم مشاهده شد.
Effects of moderate-intensity exercise training on plasma biomarkers of inflammation and endothelial dysfunction in order patients with type 2 diabetes."