چکیده:
طیف بینی میکرورامان، یکی از انواع روش های شناسایی مواد است که تاکنون بیشتر درباره رنگدانه های نقاشی به کار گرفته شده است. نظر به امکان استفاده غیرتخریبی از این روش برای شناسایی بست نقاشی های تاریخی و یافتن میزان کارآیی آن در زمینه نقاشی ایرانی، چنین روشی روی نمونه های بست نقاشی ایرانی به کار رفت. نمونه سازی برمبنای بررسی های انجام شده و فهرست موجود از مواد بست نقاشی ایرانی در مقاله پیشین نگارندگان انجام شد. در مرحله نخست، روی نمونه های خالص سه گروه مواد بست؛ 5 بست کربوهیدراتی، 5 بست پروتئینی و 4 بست از روغن های خشک شونده و در مرحله دوم، روی نمونه های ساخته شده از تمامی این بست ها همراه رنگدانه سرنج بررسی طیف بینی رامان انجام شد. برای نمونه های بست خالص، ناحیه 200 تا 1800cm-1 و برای نمونه های همراه با رنگدانه، ناحیه 2500 تا cm-1 3300 انتخاب شد. براساس تجربیات به دست آمده در این مقاله، ناحیه 2500 تا cm-1 3300 که رنگدانه ها در آن طیفی ندارند، بهترین ناحیه برای بررسی طیف رنگدانه همراه با بست است. افزون بر این، طیف رامان مربوط به انزروت نیز، در پژوهش حاضر برای بار نخست ارائه شده است.
Micro-Raman spectroscopy is recently advocated to be used for the identification of organic mediums of paintings although it is mainly used for identifying artists’ pigments. The current paper presents an effort for estimating the feasibility of micro-Raman spectroscopy for identifying Persian binding mediums used in historical paintings. To do so، samples were prepared in two main groups based on previous studies and the most popular Persian binding mediums; i.e.، pure binding mediums and binding mediums mixed with red lead. Pure samples were themselves divided in three groups of carbohydrates، proteins and drying oils and were studied in 800-1800 cm-1 and 2500-3300 cm-1 regions. Results showed that micro-Raman spectroscopy can be more efficient in 2500-3500 cm-1 zone as most of pigments exhibit no Raman signal in this region. Moreover، the Raman spectrum of sarcocolla gum is provided in this article for the first time. This paper strongly suggests micro-Raman spectroscopy for identifying binding mediums used in Persian paintings.