خلاصه ماشینی:
"با توضیح یان سه عنصر(قابلیت فکر شیعی،پیشتازی روحانیت و حرکتهای مردمی به جای تدابیر نهادی)دومین فصل کتاب به سر میرسد و نویسنده با تمرکز بر چهره نرم افزاری قدرت،منابع قدرت در گفتمان بسط متأسفانه نویسنده اطلاعات وسیع و دقیق خود را در قالب تئوریک بیان نکرده و انبوهی از اطلاعات اعم از آمار و ارقام، نقل قول و بیان وقایع را به شکل مصداقی تشریح کرده،امری که سبب شده کتاب بیش از حد متداول حجیم شود و خواننده دریافتن پاسخ به پرسش خود در دریایی از اطلاعات حاشیهای،غول کند امریکا،کشورهای عربی و اسرائیل سه منبع اصلی تهدید علیه انقلاب در دوران بسط محوری به شمار میآمدند و سیاستهای نظام در حوزههای مختلف فرهنگی،سیاسی و امنیتی برای شناسایی و خنثیسازی این تهدیدها سوق داده میشد محور را تشریح میکند.
-وقوع بحرانهای و ناامنیهای گسترده در منطقه خاورمیانه و به خصوص خلیج فارس -تهشدید سیاستهای ضد ایرانی از سوی امریکا و اسرائیل در منطقه و جهان(تحریک-تحریم) -پدیداری روندهای جدید و جهانشمول از قبیل دمکراتیزاسیون- جهانی شدن-حقوق شهروندی و حقوق اقلیتها دولت سازندگی با توجه به ضرورتهای اقتصادی و فرهنگی و در مقابل به واسطه جنگ تحمیلی،بنیاد و برنامه سیاستگذاری امنیتی متحول شد و دفاع از کیان اسلامی و میهن،تحرکات و فعالیتهای فراملی را تحت الشعاع قرار داد از آنجا که گفتمان به معنای فنی آن،نوعی ابراز غیر ارادی و با رفتاری (Contextual) خود است نمیتوان در آن از سیاستگذاری آگاهانه و پیشبینی پذیر سخن گفت آسیبپذیریها و تهدیدات بالفعل و بالقوه،چاره کار را در ارتقای اقتصاد و تولید مازاد ملی دید تا ضمن رونق اقتصادی در داخل،قدرتهای مؤثر را در امور ایران درگیر کند."