چکیده:
برای رساندن پیام الهی اولین و اصلی ترین هدف پیامبران به ویژه پیامبر اسلام(ص)، تبلیغ بوده است. مقاله حاضر می کوشد تا با استفاده از روش اسنادی به این سوال پاسخ دهد که چگونه پیامبر توانست در فرصتی محدود و با امکانات ارتباطی ناچیز چنان تحولی در مردم به وجود آورد که پس از مدتی جامعه ای کاملا متفاوت با آنچه پیش از آن بوده به وجود آید. فرضیه پژوهش این است که پیامبر با استفاده از راه کارهای خاص تبلیغی و استفاده از تکنیک های ارتباط اثربخش توانست به این مهم نایل گردد. در واقع فرضیه پژوهش به این امر می پردازد که استفاده از شیوه های تبلیغی کارامد و موثر در امر تبلیغ، مهم-ترین رمز پیروزی یک جریان تبلیغی است؛ به طوری که می توان میزان و درجه موفقیت یک مبلغ را از روی شیوه های تبلیغی استفاده شده از طرف او تعیین کرد. پیامبر(ص) نیز در سیره تبلیغی شان از روش های متنوعی بهره برده اند که می توان گفت تاثیر ژرف و گسترده حضرت در امر هدایت بشر، رابطه مستقیم با این گونه شیوه ها دارد. ضرورت پرداختن به این پژوهش نیز مطالعه نظام ارتباطی و تبلیغی پیامبر(ص)، جهت تبلیغ صحیح دین اسلام است، به این معنا که حضرت رسول(ص) به لحاظ مقتضیات زمان و مکان، چه روش های تبلیغی و شیوه?های ارتباطی موثری برای پیشبرد اهداف اسلام در پیش می گرفتند
خلاصه ماشینی:
"در این زمینه باید به این نکته اشاره کرد که اگرچه وسایل نوین ارتباط جمعی، زندگی انسان امروز را دربرگرفتهاند، اما دانشمندان جهان اسلام باید به این امر توجه داشته باشند که نباید برای ابلاغ پیامهای خود فقط به دستاوردهای انقلاب تکنولوژی در عرصة ارتباطات بسنده کنند، بلکه میباید این نکته را نیز در نظر بگیرند که اسلام، نهادها و ابزارهای ارتباطی بسیار مهمی را جهت افزایش پیوندهای انسانی و توسعة فرهنگی، اجتماعی و...
همچنین در این زمینه میتوان از اعزام مصعب بن عمیر به عنوان مبلغ اعزامی از سوی پیامبر( برای آشنا ساختن مردم یثرب با اسلام و قرآن نیز نام برد که این سفر تبلیغی زمینهساز انعقاد پیمان عقبة دوم بین پیامبر( و مردم این شهر گردید و مقدمات هجرت تاریخی آن حضرت را به مدینه را فراهم ساخت.
ب ـ انذار و هشدار به مشرکان مبلغان الهی همواره بیم دادن و آگاهاندن مخاطبان نسبت به عاقبت و فرجام بد بیایمانی را در دستور کار دعوت خویش داشتهاند، به طوری که گاهی خود را تنها با عنوان نذیر یا منذر معرفی میکنند (إنما أنا إلا نذیر مبین( در انذار، عنصر آگاهی و هشدار نقش اصلی را دارد چرا که تخویف و ترساندن صرف، نه در شأن انبیا و نه به تنهایی مفید فایده است، بلکه آنان بیان کنندة وعده و وعیدهای غیر قابل تغییری میباشند که تحقق خواهد یافت و این آگاهی میتواند باعث نگرانی، خوف از سرانجام کار و در نتیجه ایمان به پیامبر( شود."