چکیده:
شناخت نفس یا خویشتن شناسی یکی از مهمترین مسائلی است که افکار فلاسفه را در تمام قرون و اعصار به خود مشغول داشته و از ایده های بزرگ علمی است که کلیه ملل مختلفه جهان را به بحث و جستجو برانگیخته است . در نوشتار حاضر به بررسی آراء دو فیلسوف الهی در زمینه نفس پرداخته شده است . از این رو نخست آرای شیخ شهید سهروردی در موضوع نفس و مباحث مرتبط با آن همچون «حدوث و قدم نفس » «تعلق نفس به بدن » «چگونگی رویت نفس » نفوس واصل به سعادت ،پرداخته شده است ، سپس رای صدرالمتالهین شیرازی در این موارد و اختلاف آنان بیان شده است .
خلاصه ماشینی:
"از جمله روایات : «الارواح جنود، مجنده ما تعارف منها الئتلف و ما تناکرمنها اختلف » و «ان الله خلق الارواح قبل از الاجسار بالفی عام » «شرح برزاد المسافر،صدرالدین محمد بن ابراهیم شیرازی، ص ١٦٤» اصولا مساله ای که در امر پیدایش روح و نحوة تجرد آن در میدان بحث به میان می آید این است که امر مجرد روحانی و حقیقت عقلانی صرف به چه نحو در سلک حقایق مادی دربلدة خراب آباد حدوث و شهر دیجور مزاج و در زمرة موجودات زمانی و مادی قرارمیگیرد؟ و از ناحیۀ ماده و صور متوارد بر ماده دارای تعدد و تکثر نوعی می شود؟حقیقتی که در صمیم ذات مجرد است و نسبت به جمیع ابدان (به اعتبار وقوع در عالم عقل محض ) از جهت نسبت ٫ متساوی است ، تعلق خاص و جزئی آن به بدن خاص و مقید به چه نحو قابل تصور است ؟ و چگونه از ناحیه بدن محل حوادث جزئی زمانی واقع میشود؟ حدوث نفس همراه با حدوث بدن شیخ شهاب الدین ، از جمله کسانی است که آشکارا استقلال و موجود بودن نفس را پیش ازبدن مورد انکار قرارداده و آن را حادث به حدوث بدن دانسته است ."