چکیده:
هدف اصلی از پژوهش حاضر تعیین تاثیر آموزش مهارت های سب سواری بر تعاملات اجتماعی کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم بود. شرکت کنندگان شامل 25 نفر از کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم در رده سنی 5 – 16سال بودند که پس از یکسان سازی با توجه به متغیرهای سن، جنسیت و میزان اختلال در نشانگان اتیسم در دو گروه تجربی (n= 11) و کنترل (n= 14) قرارگرفتند. هر شرکت کننده در گروه تجربی توسط یک مربی به طور انفرادی به مدت هشت هفته (چهار روز در هفته) تحت تمرین اسب سواری قرار گرفت. تغییرات در شدت اختلال در تعاملات اجتماعی از طریق مقیاس رتبه بندی اتیسم گیلیام- ویرایش دوم در پیش آزمون و دو روز پس از اتمام مرحله ی آموزشی در پس آزمون مورد اندازه گیری قرارگرفت. برای تحلیل داده ها از آزمون های آماری تحلیل واریانس مختلط دو عاملی و آزمون های تعقیبی مربوطه استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش مهارت های اسب سواری منجر به کاهش معنی دار در شدت بروز اختلالات در تعاملات اجتماعی در گروه تجربی شد. با این حال، افراد شرکت کننده در گروه کنترل تغییر معنی داری در این نشانگان اتیسم در طول دوره آزمایشی نشان ندادند. یافته ی پژوهش حاضر مشخص ساخت که مداخله آموزش مهارت های اسب سواری منجر بهبود تعاملات اجتماعی کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم می شود.
خلاصه ماشینی:
"هرچند، تنها در چهار پژوهش که در آنها تأثیر مداخلات مبتنی بر فعالیتهای حرکتی بر مهارتهای برقراری ارتباط و تعاملات اجتماعی مورد بررسی قرار گرفته است، Hartel Bass Weber, Mokoet Bardford Hout, Bragonje Hrabe از دورههای آزمایشی طولانیمدت 10 (12،17) الی 48 هفتهای استفاده شده است (18)؛ اما این پژوهشها بسیار اندک بوده و بهعلت در نظرگرفتن تعداد شرکتکنندة محدود (19)، شرکتکنندگانی با دامنة سنی خاص (12،18) و سطح پایین ابتلا به اختلال طیف اوتیسم (19) و همچنین، اعمال مداخلات مبتنی بر فعالیت حرکتی همراه با دیگر مداخلات درمانی و درنتیجه، عدم اعتماد به تأثیر خالص فعالیت حرکتی (18) دارای ایراداتی میباشند؛ بنابراین، با توجه به استفاده از چنین طرحهای پژوهشی موردی، بدون گروه کنترل با دورههای مختصر آزمایشی و تناوبات کوتاهمدت تمرین، یافتههای بهدستآمده از این پژوهشها باید با احتیاط بیشتری مورد تفسیر و کاربرد قرار گیرند.
مطالعات بر روی افراد مبتلا به اختلالات رشدی از جمله اختلال طیف اوتیسم نیازمند استفاده از طرحهای پژوهشی با اندازۀ نمونة بزرگتر با گروه کنترل و دورههای پژوهشی طولانیمدت بهمنظور بررسی مجدد نتایج پژوهشهای قبلی میباشد؛ بنابراین، در پژوهش حاضر با استفاده از طرح تجربی با تعداد شرکتکنندۀ بالا به همراه گروه کنترل و دورة طولانیمدت آموزشی تلاش شده است تا تأثیر آموزش مهارتهای اسبسواری بر علائم اختلال طیف اوتیسم به بوتۀ آزمایش گذاشته شود و به این پرسش پاسخ داده شود که آیا آموزش مهارتهای اسبسواری بر کاهش اختلالات تعاملات اجتماعی کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم مؤثر است؟ روش پژوهش روش پژوهشی استفاده شده در پژوهش حاضر با توجه به اعمال متغیر مستقل بر متغیر وابستة شدت اختلال در تعاملات اجتماعی، نیمهتجربی میباشد.
Associate Professor at Isfahan Medical Sciences University Received date: 2014/05/27 Accepted date: 2015/05/26 Abstract The main purpose of the present study was to investigate the effects of 8 weeks of horseback riding on social interaction of children with autism spectrum disorders (ASD)."