چکیده:
ادله اثبات در فرآیند دادرسی نقش اساسی دارد، چه آنکه به وسیله آن حقوقی که در
مرحله ثبوت وجود دارد، در مرحله اثبات به منصه ظهور میرسد.ادله در گذر زمان همچون
سایر بخشهای دادرسی و مثل خود جرم و مجازات، دچار تحول و تغییراتی شده است.در دوره
معاصر از این ادله تحت عنوان«ادله علمی»یاد میشود.این نوشتار سعی دارد اعتبار ادله
علمی را از منظر فقه جزایی اسلام بررسی و تحلیل کند.
خلاصه ماشینی:
و در مسئله استفاده از طرق علمی در اثبات جرایم و احقاق حقوق شهروندان و برقراری نظم و امنیت در جامعه که زمینهساز رشد و ترقی و تعالی جامعه است، باید گفت از قرآن کریم و از آیات مورد بحث استفاده میشود که بهرهگیری از آنها جایز است و این مطلب نه از سکوت آیات بلکه از دلالت آیات استفاده میشود و اگر کسی در آن تردید و مناقشه کند و آن را نپذیرد باید گفت که دست کم از مجموعه آیات فوق چنین استفاده میشود که استفاده از قراین قطعی و راههای علمی اثبات جرم از نظر قرآنکریم امری مطرود و مذموم نیست، چرا که خود قرآن در آیات یاد شده مواردی از استفاده از قراین را چه در مسائل قضایی و غیر قضایی امری ناپسند بود قرآن میبایستی آن را رد میکرد و نه تنها این کار را نکرده بلکه جریان قرار دادن پیمانه در بار بنیامین و بدینگونه نگهداری وی در پیش یوسف را از چارهاندیشیهای خداوند متعال بیان میکند(ر.
میان اصل ستر و جرمپوشی و جواز به کارگیری راههای علمی تضادی وجود ندارد، چه آنکه اصل ستر در جرایم عفانی و در جرایمی که مستوجب حق الله است جاری میشود و در این دسته از جرایم به دلیل موضوعیت داشتن ادله اثبات نمیتوان از قراین و راههای علمی اثبات جرم استفاده کرد و راههایعلمی در حقوق الناس به کار برده میشود که مجرای اصل یاد شده نیست.