چکیده:
یکی از قواعد فقهی قاعدة «حرمت اعانه بر اثم و عدوان» است. در این مقاله
نگارنده ابتدا مدارک و مستندات این قاعده را از قرآن و روایات ارائه میکند و حکم
عقل و اجماع را بیان میدارد و در ضمن استناد به آیه معانی لغوی و اصطلاحی لغات این
قاعده را تشریح نموده، سپس حکم این قاعده را در فقه و حقوق و تاریخچة آن را در حقوق
جزای ایران و دیگر کشورها ذکر میکند همچنین شرایط تحقق آن را توضیح داده و رابطه
معاونت با شرکت و تسبیب در جرم و وجوه افتراق و اشتراک آن را بررسی میکند. در
پایان نیز معاونت در معاملات نامشروع در فقه و حقوق و در قانون فرانسه را ذکر نموده
آن را با قانون ایران تطبیق میکند.
خلاصه ماشینی:
"اما با توجه به تبصرة مادة قانون یاد شده که وحدت هدف، قصد مباشر و معاون، همچنین تقدم و اقتران زمانی بین عمل معاون و مباشر جرم را شرط صحت معاونت قرار داده است و در ماده 44 قانون مجازات اسلامی نیز مقرر داشته: در صورتی که مباشر جرم، به جهاتی قابل تعقیب یا مجازات نباشد و یا اینکه اجرای حکم به جهتی از جهات قانونی دربارة او موقوف گردد، تأثیری در تعقیب و مجازات نخواهد داشت؛ در اینجا معاونت به عنوان جرم مستقل پذیرفته شده است.
مادة 710 قانون مجازات اسلامی معاونت در جرم، مجازات فاعل را مستقل میداند: اشخاصی که در قمارخانهها یا اماکن معد برای صرف مشروبات الکلی، موضوع مواد (701) و (705) قبول خدمت کنند، یا به نحوی از انحا به دایرکنندة این قبیل اماکن کمک نمایند، معاون محسوب میشوند و مجازات مباشر در جرم را دارند ولی دادگاه میتواند نظر به اوضاع و احوال و میزان تأثیر عمل معاون، مجازات را تخفیف دهد.
تهیة مکان برای ارتکاب جرم مادة 584 قانون مجازات اسلامی تعزیرات بعد از بیان کیفرمأمورینی که مبادرت به توقیف و حبس غیر قانونی یا مخفی کردن به عنف اشخاص مینماید، مقرر میدارد: کسی که با علم و اطلاع برای ارتکاب جرم مذکور مکانی تهیه کرده و بدین طریق معاونت با مرتکب نموده باشد به مجازات حبس از سه ماه تا یک سال یا جزای نقدی از یک میلیون و پانصد هزار ریال تا شش میلیون ریال محکوم خواهد شد."