چکیده:
پژوهش حاضر با هدف، مداخلهای در سازگاری اجتماعی و کاهش رفتارهای تکانشی دانشآموزان پسر مبتلا به ناتوانیهای یادگیری ریاضی: اثربخشی و کارآمدی آموزش والدین با رویکرد آدلری اجرا شد. این پژوهش نیمه آزمایشی و از نوع پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش را کلیهی والدین دانشآموزان 10 تا 12 سال شهرستان نورآباد (دلفان) در سال تحصیلی 92-1391 تشکیل میدادند که مبتلا به ناتوانی یادگیری ریاضی بودند. نمونه پژوهش شامل 40 نفر از والدین دانشآموزان پسر مبتلا به ناتوانی یادگیری ریاضی بود. که از میان والدین دانشآموزان بعد از شناسایی به وسیله آزمون ریاضی کیمت و انجام مصاحبه بالینی ساختاریافته به صورت تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند. ابزارهای پژوهش شامل، مصاحبه بالینی ساختاریافته، آزمون ریاضی کیمت، مقیاس تکانشوری بارات و پرسشنامه سازگاری اجتماعی بود. از هر دو گروه پیشآزمون، پسآزمون به عمل آمد. در فرآیند اجرا، گروه آزمایش به مدت 12 جلسه 75 دقیقهای آموزش والدین با رویکرد آدلری دریافت کردند در حالی که گروه کنترل هیچ مداخلهای دریافت نکردند. برای تجزیه و تحلیل آماری دادهها نیز از روش تحلیل واریانس چند متغیری استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس چند متغیری (MANOVA) نشان داد برنامه آموزش والدین با رویکرد آدلری بر کاهش تکانشوری و بهبود سازگاری اجتماعی فرزندان آنها مؤثر است (001/0≥P). به این صورت که منجر به کاهش تکانشوری و سازگاری اجتماعی، عاطفی و آموزشی دانشآموزان مبتلا به اختلال ریاضی میشود. میتوان نتیجه گرفت درمان آدلری روش کارآمدی در بهبود علائم رفتاری دانشآموزان مبتلا به اختلال ریاضی است و لازم است تفاوت آن در سایر متغیرهای مربوط به دانشآموزان مبتلا به اختلال ریاضی بررسی شود.
خلاصه ماشینی:
"لذا هدف پژوهش حاضر مداخله ای در سازگاری اجتماعی و کاهش رفتارهای تکانشی دانش آموزان پسر مبتلا به ناتوانی های یادگیری ریاضی : اثربخشی و کارآمدی آموزش والدین با رویکرد آدلری می باشد.
روش طرح تحقیق این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه گواه بود که در آن اثربخشی یک متغیر مستقل یعنی آموزش والدین با رویکرد آدلری بر متغیرهای وابسته یعنی سازگاری و تکانشوری مورد بررسی قرار گرفته است و شامل مراحل اجرایی زیر بود: ١- جایگزین کردن تصادفی آمودنی ها؛ ٢- اجرای پیش آزمون و جمع آوری داده ها؛ ٣- اجرای متغیر 12 مستقل روی گروه آزمایش و ٤- اجرای پس آزمون و جمع آوری داده ها.
به عبارت دیگر این فرضیه که آموزش والدین با رویکرد آدلری باعث بهبود سازگاری اجتماعی ، عاطفی و آموزشی دانش آموزان مبتلا به ناتوانی ریاضی می شود در سطح معنی داری ٠٠٠١>P تأیید می شود.
بحث و نتیجه گیری هدف پژوهش حاضر مداخله ای در سازگاری اجتماعی و کاهش رفتارهای تکانشی دانش آموزان پسر مبتلا به ناتوانی های یادگیری ریاضی : اثربخشی و کارآمدی آموزش والدین با رویکرد آدلری بود.
با توجه به یافته های به دست آمده از تحقیق حاضر می توان نتیجه گرفت که درمان آدلری مبتنی بر الگوی ترکیبی توانسته است در کنترل تکانشوری دانش آموزان مبتلا به ناتوانی یادگیری ریاضی ، علاوه بر تغییر روابط والد- کودک و افزایش مهارت های حل مسأله اجتماعی میزان سازگاری روان شناختی این دانش آموزان را افزایش دهد."