چکیده:
درسالهایاخیربهنقشعضلاتکمرولگنبهعنوانبخشیازعضلاتناحیةمرکزیدرباز توانیواصلاح ناهنجاریهایاندام تحتانیتوجه زیادیشدهاست. ناهنجاری زانو پرانتزی یکی از شایعترین آسیبهای بازیکنان فوتبال به شمار میآید. ازآنجا که گزارش شده است راستای نامناسب اندام تحتانی مرتبط با ضعف عضلات ران میباشد و ثبات ناحیه مرکزی بدن مستلزم قدرت کافی در عضلات ران و تنه و هماهنگی بین آنها است، از این رو هدفازپژوهش حاضرمقایسة استقامت عضلاتثباتمرکزیبازیکنانفوتبالمردمبتلا و غیرمبتلا به ناهنجاری زانو پرانتزی بود. در این مطالعة مقطعی و همبستگی استقامت عضلات راستکننده، خمکننده و خمکنندهجانبی تنه در 50 بازیکن فوتبال مرد شامل 25 بازیکن مبتلا به زانو پرانتزی و 25 بازیکن سالم اندازهگیریشدند. برای اندازهگیری استقامت عضلات در هر دو گروه، از تستهای مکگیل و بیرینگ سورنسن استفاده گردید. با توجهبهطبیعیبودنتوزیعدادهها،برایمقایسةبین دو گروه از آزمون تی همبسته و درسطح معناداریکمتر از 05/0 استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که استقامت عضلات راستکننده، خمکننده و خم کننده جانبی تنه در بازیکنان فوتبال مبتلا به ناهنجاری زانو پرانتزی در مقایسه با بازیکنان فوتبال غیر مبتلا، به طور معناداری کمتر بود (05/0>P). نتایج این تحقیق بیانگر آن است که احتمالا کاهش استقامت عضلات ثبات مرکزی عامل اصلی افزایش خطر ابتلا به زانو پرانتزی در بازیکنان فوتبالاست. این موضوع باید در مطالعات مقایسهای آینده تأیید گردد. افزایش استقامت این عضلات به احتمال زیاد سبب کاهش خطر آسیب زانو پرانتزی میشود.
خلاصه ماشینی:
"اگر چه وضعیت بدنی به علت تأثیر روی قدرت و انعطاف پذیری عضلات می تواند بر اجرای بازیکنان فوتبالیست مؤثر باشد و عواملی مانند پای چرخش یافته به داخل یا عضلات سرینی برجسته ، ران های پیش آمده و چرخش قدامی لگن به عنوان عوامل بهبود اجرا و زانوی پرانتزی به عنوان وضعیت ضعیف در اجرا معرفی شده است ، اما تحقیقات کمتری در این زمینه انجام شده است (٢٦).
(29) از آن جا که عضلات تنه تحتانی فونداسیون پایداری برای کینماتیک اندام تحتانی فراهم می - سازند، بنابراین محقق درنظرداشت به این سؤال پاسخ دهد که آیا بین استقامت عضلات ثبات دهنده تنه در بازیکنان فوتبال مرد مبتلا و غیر مبتلا به ناهنجاری زانو پرانتزی تفاوتی وجود دارد؟ 5.
بحث و نتیجه گیری نتایج این مطالعه نشان داد که بین استقامت عضلات ثبات دهندة خلفی، قدامی و جانبیتنه و نیز بین مجموع به دست آمده از میانگین استقامت عضلات ثبات دهندة تنه در ناحیه خلفی، قدامی و جانبی در ورزشکاران مبتلا به ناهنجاری زانو پرانتزی و سالم تفاوت معناداری وجود دارد (٠.
Mannion چرخش دهنده خارجی ران میباشند (٤٢)، و از آن جایی که در افراد دارای زانوی پرانتزی، کاهش قدرت در عضلات دور کننده ران دیده میشود (٤٦-٤٤)، بنابراین می توان این طور نتیجه گرفت که کاهش استقامت عضلات تنه شاید به ضعف عضلات ران به ویژه عضلات ابداکتور و چرخش دهنده های خارجی ران و به دنبال آن بدراستایی مفصل زانو (زانو پرانتزی) منجر شود و بالاخره کاهش توانایی در انجام تست های ثبات مرکزی توسط افراد مبتلا به ناهنجاری زانو پرانتزی میتواند با کاهش قدرت واستقامت این عضلات (ابداکتورهاوچرخش دهنده های خارجی) در ارتباط باشد."