چکیده:
برخورداری از پوسچر صحیح بهویژه در کودکان و دانشآموزان، اهمیت زیادی دارد. استقامت کافی عضلات تنه و کمربند لگنی تأثیر بهسزایی در شکلگیری پوسچرصحیح دارد. آزمون ماتیاس از شیوههای میدانی ارزیابیغیرمستقیم پوسچر و عملکرد عضلات پوسچرال است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطۀ آزمون ماتیاس با استقامت عضلات تنۀ دانشآموزان پسر مقطع ابتدایی است. نمونهها را 118 نفر از دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی شهر تهران با میانگین سن 86/0±21/10، میانگین قد 54/7±11/140 و میانگین وزن 18/10±38/36 تشکیل دادند.با توجه به حرکات جبرانی رخداده در وضعیت بدنی، آزمودنیها به سه گروه طبیعی، ضعیف و خیلی ضعیف تقسیم شدند. تجزیهوتحلیل دادههای پژوهشی نشان داد بین نمرۀ آزمون ماتیاس با استقامت عضلات فلکسور، اکستنسور و خم کنندۀ جانبی طرفین ارتباط معناداری وجود دارد. همچنین بین نمرۀ آزمون ماتیاس با استقامت مجموع عضلات، ارتباط معناداری یافت شد. با توجه به میزان همبستگی، آزمون ماتیاس نمیتواند با قاطعیت استقامت عضلات تنه را ارزیابی کند؛ اما استفاده از این آزمون بهمنظور ارزیابی کیفی استقامت عضلات تنهو غربالگری دانشآموزان در محیطهای آموزشی و مدارس پیشنهاد میشود.
خلاصه ماشینی:
"ابتدا با هدف کمی کردن قضاوت آزمون ماتیاس و نمره دهی به نمونه ها با توجه به پیشینۀ پژوهش ، سه مورد از حرکات جبرانی و انحرافات رخ داده در وضعیت بدنی نمونه ها که عبارت بودند از: جلودادن شکم ، عقب دادن پشت و تغییر زاویۀ دست ها به عنوان مقیاس درنظر گرفته شد (کرودر و همکاران ، ٢٠٠٦، ص .
Evans شکل ٣ ـ آزمون استقامت عضلات شکم شکل ٤ ـ آزمون بایرینگ سورنسن شکل ٥ ـ آزمون حمایت جانبی مک گیل / نمره دهی به آزمون ماتیاس با توجه به حرکات جبرانی و پیشنهاد گوسن (٢٠٠٢)، ماکنچ (٢٠٠٧) و کله (١٩٩٥) انجام شده و نمونه ها در سه گروه خیلی ضعیف ، ضعیف و طبیعی تقسیم بندی شدند.
در پژوهش حاضر سعی شد با توجه به نقش انکارناپذیر استقامت عضلانی در برخورداری از وضعیت بدنی صحیح و به منظور پاسخ به این سؤال که آیا بین نمرة آزمون ماتیاس و اسـتقامت عضـلات تنۀ دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی رابطـه وجـود دارد، در تعیـین هـدف اصـلی از اجـرای ایـن آزمون گام برداشته شود.
با توجه به نتایج پژوهش و ارتباط مثبت اما نه چندان قوی موجود بین استقامت عضلات تنه و نمرة آزمون ماتیاس ، از این آزمون میتوان برای ارزیابی کیفی و نه سنجش میزان استقامت عضلات تنۀ دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی بهره برد؛ بنابراین ، نویسنده معتقد است آزمون بالا آوردن دو دست ماتیاس به منظور غربالگری کلی وضعیت بدنی مناسب تر است تا پیش بینی ضعف شاخص های عضلانی و ناهنجاریهای عضلانی."