چکیده:
بزرگترین نعمت الهی به انسان ها، نعمت دین و هدایت تشریعی است که تعالی حقیقی و وصول به هدف آفرینش و مقصد نهایی را برای پیروان آن تامین نموده و دستیابی به حیات طیبه آنها را تضمین می کند. دین پژوهان همواره به دنبال بازشناسی کارکرد دین در زندگی انسان و چیستی فلسفه آن هستند. قرآن کریم در آیات متعددی به بهترین وجه به بیان این کارکرد و تبیین فلسفه آن پرداخته است. قرآن شخصیت و کرامت انسان را به میزان دینداری او مستند نموده است. آیه شریفه «یا ا یها الذین آمنوا استجیبوا لله و للرسول ا ذا دعاکم لما یحیـیکم ...» نمونه ای از این دسته از آیات است. این مقاله با تاکید بر مفاد و تفسیر آیه فوق، فلسفه وجودی دین و راهکارهای وصول به آن را به اجمال ارائه نموده است.
خلاصه ماشینی:
"هدایت انسان پس از روشن شدن این نکته که انسان آفریده شده تا بعد جسمانی و مادی را برای حرکت به عالم روحی اللهی و فعلیت بخشیدن آن مرکب خویش قرار دهد و هدف خلقت او سیر از ناسوت و مبدأ خاکی بهسوی مقصد لاهوت و الهی و منزلت خلیفةاللهی است و هر چه در این مسیر و صراط مستقیم پیش رود ارزش بیشتری پیدا میکند، این سؤال مطرح میشود که انسان چگونه میتواند مسیر دشوار از خاک تا خدا را طی کند و در مرتبه حمأ مسنون و حیات حیوانی در جا نزند، بلکه خود را به جایگاهی که استعداد و شایستگی آن را دارد، برساند؟ و با بهرهگیری از چه ابزار و وسایلی میتواند در صراط مستقیم سلوک نماید و حقیقت انسانی خویش را نمایان سازد؟ راهنما و راهبر او در مسیر ساختن ابدیت و تعالی و رسیدن به مقام خلیفةاللهی کدام است؟ در پاسخ باید گفت: پروردگار برای هدایت اختیاری انسان دو نعمت بزرگ و راهکار ویژه را در اختیار وی نهاده است؛ رسول باطنی (عقل) و رسول ظاهری (پیامبر).
سید محمدحسین طباطبایی بعد از اشاره به اینکه حیات گرانبهاترین متاع یک موجود زنده است و خدا انسان را با فطرت و استعداد تعالی بهسوی خود آفرید و دعوت دین و پیامبر در راستای شکوفایی استعدادهای انسانی و حرکت در مسیر فطرت است و حیات حقیقی را به دنبال دارد، مینویسد: کوتاه سخن آنکه برای آدمی یک زندگی حقیقی است که اشرف و کاملتر از حیات و زندگی پست دنیوی او است و وقتی به آن میرسد که استعدادش کامل شده باشد و این تمامیت استعداد بهوسیله آراستگی به دین و دخول در زمره اولیا صالحین به دست میدهد ..."