چکیده:
هدف این پژوهش، مقایسه تاثیر آموزش فردی و گروهی مهارت های فرزندپروری بر رضایت از زندگی مادران بود . پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون ـ پس آزمون بود. جامعه آماری شامل 2112 مادر دارای فرزند زیر 12 سال تحت پوشش مرکز بهداشتی و درمانی شهر لنجان بود. 60 مادر با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند و به صورت تصادفی در سه گروه 20 نفره قرار گرفتند. گروه اول به شیوه فردی و گروه دوم به شیوه گروهی آموزش دیدند و گروه سوم آموزشی ندیدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه رضایت از زندگی (دینر، 1985) بود. در تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که نمرات دو گروه آموزش دیده در پس آزمون نسبت به پیش آزمون افزایش دارد (05/0P<). مقایسه میانگین نمرات دو گروه آموزش دیده به روش فردی و گروهی با یکدیگر تفاوت معناداری نداشت (05/0P<). بنابراین، اثرآموزش فردی و گروهی بر رضایت از زندگی مادران یکسان بود.
The present study aimed to compare the effect of individual and group parenting skills training on life mothers’ life satisfaction. The research used a quasi-experimental design with pretest- posttest method. The population included 2112 mothers with children less than 12 years old under the support of health and therapeutic center in the city of Lenjan. The sample consisted of 60 mothers who were selected randomly and then randomly assigned into three groups twenty each. One group received parenting skills training individually and the other group received group training، while the third group received no training. Our research tool was the Life Satisfaction Questionnaire (Diener، 1985). To analyze data، analysis of covariance was used. The results showed that the groups who received training were significantly different in the post-test compared to pre-test regarding parenting style ( p <0.05). Also، the difference between the two groups who received training was not significantly different in the post-test compared to pre-test. (p>0.05). Therefore، the effect of individual and group parenting skills training on mothers’ life satisfaction was similar.
خلاصه ماشینی:
آموزش فردی، آموزش گروهی، مهارتهای فرزندپروری، مادران، رضایت از زندگی The Comparison of the Effect of Individual and Group Parenting Skills Training on Mothers’ Life Satisfaction Homeyra Alvandi.
Academic member, University of Isfahan, Iran Abstract The present study aimed to compare the effect of individual and group parenting skills training on life mothers’ life satisfaction.
حاجیغلامی و علاقبند (1392) در بررسیهای خود در دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد نشان دادند که آموزش مهارت فرزندپروری بر کاهش نگرانی، اضطراب و افزایش باورهای خودکارآمد والدین تأثیر مثبت داشته است.
با توجه به اهمیت نقش خانواده در تربیت و خوشبختی افراد و جامعه، آموزش شیوههای صحیح فرزندپروری به والدین را میتوان ی ک روش مؤثر در افزایش رضایت از زندگی در همۀ اعضای خانواده بهویژه مادران، در نظر گرفت (حاجیغلامی و علاقبند، 1392).
(رجوع شود به تصویر صفحه) مقایسهای که بین میانگین نمرات در هر دو گروه پسآزمون به عمل آمد، نشاندهندۀ این موضوع بود که شیوههای فردی و گروهی در آموزش مهارتهای فرزندپروری و رضایت از زندگی اثر یکسانی دارد.
برای بررسی تأثیر آموزشهای فردی و گروهی مهارتهای فرزندپروری بر رضایت از زندگی مادران از تحلیل کواریانس نتایج جدول 3 نشان میدهد بین میانگین گروه آموزش فردی و گروهی با گروه گواه تفاوت معناداری وجود دارد.
بررسی فرضیۀ سوم نشان داد تأثیر مداخلهای آموزش مهارتهای فرزندپروری کارآمد و شرکت مادران در جلسات آموزشی با هر دو شیوۀ آموزشی باعث افزایش رضایت آنها از زندگی میشود و تفاوت معناداری بین دو شیوه وجود ندارد.
یافتهها مؤید این نکته بود که آموزش مهارتهای فرزندپروری سبب کاهش میزان اضطراب و افزایش رضایتمندی از زندگی برای مادران است.