چکیده:
رسانه در جهان ام روز، ابزاری است قدرتمند برای تبادل آرا و افکار و شناساندن آنا به محخ اطبانی که با وجود بعد م سافت ، به کمک رسانه زیر یک چتر قرار گرفته اند. یکی از این رسانه ها، شبکه های تلویزیونی م اهواره ای است که جهان اسلام نیز برای شناساندن ، تبلیغات و عرضه دین خود، از آن استفاده م یکند. برخی از شبکه های تلویزیونی م اهواره ای که با هدف تبلیغ دین اسلام راه اندازی شده اند رسالت خود را فرام وش کرده و به نزاع و گفت وگو با هم کیشان خود در داخل اسلام روی آورده اند. اغلب این گفت وگوها نیز خارج از چهارچوب و قوانینی است که اسلام آنا را با عنوان »جدال أح سن « م عرفی کرده است . اسلام راهکارهابی را برای گفت وگو و م ناظره م عرفی کرده است که اگر رسانه های ام روزی ، به آن پایبند باشند تا ح د زیادی به ح ل شدن برخی اختلافات کمک م یکند و اگر آن اصول و قوانیخ نادیده گرفته شود، آن گفت وگوها نتیجه ای جز نزاع و چنددستگی نحخ واهد داشت . دراین پش هوژ ناگرنده با بررسی آایت ویات ، آداب گت ف وگو و جدال أح سن را بررسی و با پیشناد دادن راهکارهابی که پژوهشگر بدان دست یافته اند، کوشیده است آن را بر م ناظره ای شبکه های تلویزیونی م اهواره ای اسلام ی م نطبق سازد و با شیوه توصیفی ـ تخلیلی به نق د و بررسی آن دست زند.
خلاصه ماشینی:
"بر اثر سخنانی که ابن عباس در آنحا از قول ام ام علی )ع ( م طرح ج پساـیــایزلواوزلم،ستشماــنـار٩٣او٣ل١ کردو پس از گفت وگوی م یان او وخوارج ، تعداد زیادی از اعضای این گروه ــ که درباره تعداد دقیق آنا بیخ م ورخان اختلاف هست و برخی هشت هزار نفر، برخی چهارهزار نفر و برخی دیگر آن را دوهزار نفر ذکر کرده اند ــ با گوش شنوابی که داشتند به آیه »فبشر عباد الذین یستمعون القول فیتبعون ٦٨ أحسنه أولئک الذین هداهم الله و أولئک هم أولوا الألباب ؛ پس بشارت ده با آن بندگان م ن که به سخن گوش فرا م ی دهند و هترین آن را پیروی م یکنند، اینانند که خدا هدایتشان نموده و اینانند همان خردم ندان » )الزم ر، ١٧ و ١٨) عمل کردند و خود را از م هلکه نحات دادند )ابن کثیر، ١٤٠٨ق ، ج ٧.
ویژگی های مناظره کننده ١_ نیکو، واضح و با کیفیت بودن کلام و سخن : از صفات پیام بر)ص ( این بود که با م تانت ، طمأنینه ، وقار و آرام ش صحبت و گفت وگو م یکردند همان گونه که در روایت آم ده است : »پیام بر صلی الله علیه و آله و سلم آن گونه سخن بر زبان م ی راند که اگر کسی کلمات آن را م ی شمرد، م یتوانست بشمارد )یعنی واضح و شمرده بود(« )بحخ اری ، ١٤٢٢ق ، ح دیث ٣٥٦٨؛ نیشابوری ، بی تا، ح دیث ٢٤٩٣(؛ پس گفت وگوکننده باید سلیس ، روان ، و واضح با طرف خود صحبت کند."