چکیده:
زمینه مطالعات عرفانی معاصر با محوریت بررسی و نقد کتاب عرفان اسلامی در آیینه مطالعات معاصر نوشته دکتر حسین شکرابی با حضور نویسنده کتاب و منتقدان ، آقایان دکتر بهزاد حمیدیه ، عضو هیئت علمی دانشگاه تهران ، دکتر هادی وکیلی ، عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی ، و دکتر مالک شجاعی جشوقانی ، ١٢ بهمن ماه ١٣٩٣ در سرای اهل قلم برگزار شد.از مباحث مهم این کتاب بررسی پیشینه پژوهش های نوین درباره عرفان اسلامی با عنایت به آثار و تالیفات شرق شناسان و همچنین غربیان سنت گرا، خوانش انتقادی کتاب تصوف اسلامی و رابطه انسان و خدا از رینولد، آ. نیکلسون ، مطالعات عرفانی در ایران ، با توجه به سنت سلوک و مطالعه عرفان ، استمرار مطالعات نظری در حوزه های سنتی و پژوهش های نوین با تفکیک بین جنبه های ادبی ، تاریخی و رویکردهای فلسفی و عرفان اسلامی و نگره های فلسفی جدید، استناد کثرت گرایی به عارفان مسلمان و دین اندیشی متجدد و نقد آموزه های عرفانی است
خلاصه ماشینی:
"نویسنده کتاب ، در هفت محور بحث خود را طرح کرده اند: اصالت و چیستی عرفان اسلامی ؛ شناخت عرفانی ؛مؤلفه های اصلی عرفان اسلامی ؛ فصل چهارم ، که به نظر بنده مهم ترین و نوآورانه ترین فصل است ، مطالعات عرفانی و طبقه بندی ای است که نگارنده از اقسام مطالعات عرفانی دارند؛ در فصل پنجم ، اجمالی از پیشینه پژوهش های نوین غربیان درباره عرفان اسلامی آمده است .
چنانچه می دانیم ، یکی از حوزه های جذاب برای مستشرقان و پژوهشگران ایران شناسی و اسلام شناسی ، همواره عرفان و تصوف اسلامی بوده است ؛ فصل ششم ، که فصل قابل اعتنایی است ، خوانش انتقادی شرق شناسان است که نگارنده مشخصا متمرکز بر یکی از پژوهشگران حوزه عرفان در غرب شده اند که آثار ایشان در ایران نیز مشهور است و به نقادی پرداخته اند؛ و فصل هفتم ، که شاید جالب توجه باشد، عرفان پژوهی در ایران است .
تلقی بنده این است که یا باید آن عرفان اسلامی را که در مطالعات معاصر به عنوان موضوع یا پس زمینه کار پساـیــایزل واوزمل ســـشتامان ه ٩٣٣و٤١٣ لحاظ شده و به آن توجه کرده اند میکاویدند و سپس به مطالعات اشاره می شد و نشان داده می شد که نویسنده محترم آنچه را به عنوان عرفان اسلامی در مطالعات مد نظر است ، ٣٢٤٥٠٧ به کدامین بخش هایش ، چه کسانی ، و چگونه پرداخته اند و ارزیابی کرده اند؛ یا این که ایشان از همان ابتدا مطالعات معاصر را فهرست میکردند و به هریک از آن ها جداگانهاشاره میکردند، سبک ها و شیوه ها و محتوای آن ها را به بحث میگذاشتند و از دل آن بحث آنچه را از عرفان اسلامی مطالعه شده تلقی می شود، استفاده میکردند."