چکیده:
هدف از این پژوهش، بررسی چالش های اجرایی ماده 88 (خصوصی سازی اماکن ورزشی) در ورزش شهرستان ها می باشد. جامعه آماری پژوهش را کارشناسان ورزشی شاغل در ادارات ورزش و جوانان استان اردبیل و روسای هیئت های ورزشی استان که در مجموع 76 نفر بودند، تشکیل می دادند. پژوهش حاضر از نوع تحقیقات کاربردی است و از نظر نوع جمع آوری داده های تحقیق، توصیفی – تحلیلی بوده که به روش میدانی اجرا شده است. ابزار اندازه گیری، پرسشنامه محقق ساخته بود که به صورت مقطعی و در سال 1393 در میان جامعه آماری توزیع شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و در بخش آمار استنباطی از تحلیل عاملی برای تعیین میزان اهمیت هریک از عوامل استفاده گردید. نتایج نشان داد که چالش های اجرایی ماده 88 (خصوصی سازی اماکن ورزشی) در ورزش شهرستان ها به ترتیب عبارتند از: موانع مدیریتی، فرهنگی – اجتماعی، اقتصادی و قانونی – حقوقی. که هر کدام از این عوامل به زیر شاخه هایی تقسیم و با استفاده از فرآیند تحلیل عاملی اولویت هر کدام از آنها مشخص شد.
The purpose of this study was to investigate the challenges of implementing Clause 88 (privatization of sport facilities) in city sports. The participants of this study were 76 sport experts working in youth sport organizations in Ardabil province، Iran، and the heads of the sport departments. The present research was an applied one and in terms of data collection، descriptive-analytical method conducted in the field type. The instrument which had been used for measuring data was researcher- made questionaries distributed in a cross-sectional way among statistical population in 2014. Descriptive statistics were used for data analysis; and factor analysis was used to determine the importance of each factor. The results of the study indicated that administrative challenges of the clause 88 in city sports are managing، sociocultural and legal barriers، respectively. Each of these factors were divided into sub-categories and by using factor-analysis process، priority of each of them was determined.
خلاصه ماشینی:
موانع مديريتي با بار عاملي ٨٠/٤٨ مهم ترين موانع اجرايي ماده ٨٨ در ورزش شهرستان ها ميباشد که فقدان نهادهاي تخصصي در حوزة خصوصيسازي صنعت ورزش به دليل مکمل بودن براي ساير فعاليت ها از اهميت بالائي نسبت به ساير عوامل برخوردار است و با يافته هاي پژوهش جاشي که نشان ميدهد در کشور هند نيز عدم تعيين دقيق اهداف خصوصيسازي يکي از موانع بسيار اساسي در اين حوزه است ، همخواني دارد (جاشي، ١٣٨٥: ١٢٤).
ساير موانع مديريتي فراروي خصوصيسازي اماکن ورزشي به ترتيب اولويت عبارت اند از: فقدان راهبرد و برنامه ريزي مدون در عرصۀ ورزش و خصوصي سازي اماکن ورزشي، ضعف مهارت هاي مديريتي و اجرايي در برگزاري مسابقات ورزشي و کنترل تماشاگران ، نبود کارشناسان فني، باتجربه و تحصيل کردة ورزشي (علمي و عملي) در اداره کردن مکان هاي ورزشي، مشکلات مديريتي و تأمين امنيت در اماکن ورزشي خصوصي، عدم استفاده و بهره وري مناسب از امکانات موجود اماکن ورزشي در بخش تربيت بدني و ورزش ، عدم استفاده صحيح از زيرساخت هاي اماکن ورزشي (مثل آب ، برق ، گاز) و سيستم هاي گرمايشي و سرمايشي که اين قسمت از نتايج با يافته هاي پژوهش احمدي (١٣٨٥: ٦) که به بررسي موانع و مشکلات موجود در خصوصيسازي ورزش از ديدگاه صاحبان باشگاه هاي خصوصي شهرستان اروميه پرداخته و نشان داده است که عوامل مديريتي نسبت به ساير عوامل اولويت دارند همخواني دارد.