چکیده:
روش: این تحقیق با روش تحلیل ثانویه روی داده‌های موج پنجم پروژه بررسی ارزشهای جهانی (WVS) انجام شده است. هم‌چنین با اتخاذ روش تطبیقی، علاوه بر مقایسه رفاه ذهنی در نظامهای رفاهی دنیا، به بررسی رفاه ذهنی ایران در سطح خرد و مقایسه آن با سایر کشورها در سطح کلان پرداخته شده است. یافته‌ها: وضعیت رفاه ذهنی در نظامهای رفاهی سوسیال دموکرات بهتر از سایر نظامهای رفاهی است و در نظامهای رفاهی، ناامنی در پائین‌ترین سطح قرار دارند. میزان شادکامی ایرانیان بیشتر از سلامت ذهنی آنها و میزان سلامت ذهنی نیز بیشتر از رضایت از زندگی در بین آنهاست. هم‌چنین ایران از نظر رفاه ذهنی با کشورهایی که دارای دولت رفاهی بالقوه هستند (کشورهای آسیای جنوب شرقی) تقریبا برابر است که به نظر می‌رسد به علت حمایت و نقش خانواده در تأمین رفاه افراد در این کشورها باشد. سایر نظامهای رفاهی بررسی شده از نظر رفاه ذهنی، به جز نظام رفاهی ناامنی، در جایگاه بالاتری نسبت به ایران قرار دارند. بحث: نظامهای رفاهی متفاوت به رفاه ذهنی متفاوت می‌انجامد. البته این نتیجه لزوما به این معنی نیست که کشوری که دارای نظام رفاهی حداکثری است از رفاه ذهنی بالاتری نیز برخوردار باشد. چرا که در این تحقیق میزان رفاه ذهنی در بریتانیا با نظام رفاهی لیبرال و ترکیه، به نمایندگی از کشورهای مسلمان، از کشور آلمان با نظام رفاهی مشارکتی بیشتر است.
خلاصه ماشینی:
تحلیل وضعیت رفاه ذهنی در نظامهای رفاهی با تأکید بر ایران امیر ملکی *، مراد برادران ** مقدمه : مقاله حاضر با استفاده از طبقه بندی آندرسن برای نظامهای رفاهی در کشورهای توسعه یافته و طبقه بندی وود و گاف برای کشورهای درحال توسعه ، درصدد پاسخگویی به این پرسش است که آیا نظامهای رفاهی مختلف به رفاه ذهنی متفاوت در بین افراد میانجامد یا نه ؟ روش : این تحقیق با روش تحلیل ثانویه روی داده های موج پنجم پروژه بررسی ارزشهای جهانی (WVS) انجام شده است .
اما از آنجا که کشورهای مختلف دارای سیاستها و برنامه های رفاهی گوناگونی هستند که به لحاظ مبانی فکری و نظری و رویکردها و اهداف عملیاتی با یکدیگر متفاوت اند، محققان با در نظر گرفتن شاخصهایی به دسته بندی نظامهای رفاهی در بین کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه پرداخته اند که از معروف ترین این دسته بندیها می توان به طبقه بندی اسپینگ آندرسن برای کشورهای توسعه یافته اشاره کرد که براساس آن نظامهای رفاهی این کشورها به لیبرال ، مشارکتی و سوسیال دموکرات تقسیم شده اند.
اسپینگ - آندرسن با در نظر گرفتن تنوع وضعیت حقوق اجتماعی و لایه بندی جمعیت در سطح دنیا و تنظیمات متفاوتی که در کشورهای مختلف میان دولت ، بازار و خانواده صورت می پذیرد، دولتهای رفاهی و سرمایه داری را در سه گروه زیر دسته بندی کرده است (موسوی و ذاکر حمیدی، ١٣٨٧)؛ الف ) نظامهای رفاهی لیبرال : این نظامها دارای نظام رفاهی پسماندی ١ یا «دیدگاه حداقلی» بوده و هدف سیاستهای رفاهی، افراد فقیر هستند و رفاه نوعی تور ایمنی ٢ است که فقط شامل کسانی است که از راه دیگری قادر به زندگی نیستند.