چکیده:
امروزه موضوع سرمایه انسانی بهعنوان عامل مهمی در پیشرفت کشورها به شمار میرود و محققین در تلاش هستند تا با استفاده از شاخصهایی، سرمایه انسانی را در مدلهای اقتصادسنجی خود وارد کنند. یکی از این شاخصها، متوسط سالهای تحصیل است. از طرفی نهاد یا سازمانی در کشور وجود ندارد تا آمار رسمی از این شاخص را محاسبه کرده و به صورت سری زمانی آن را ارائه دهد؛ بنابراین ضمن بررسی نقاط ضعف و قوت مطالعات انجامشده در داخل کشور و تشریح کامل روش بهکاررفته توسط بارو و لی (2010)، با اعمال تغییرات لازم در آنها الگویی را که با نظام آموزشی ایران سازگار باشد، ارائه نمودیم. برای این منظور، با جمعآوری دادههای آماری مربوط به وضعیت تحصیلی جمعیت شش سال به بالا، شاخص متوسط سالهای تحصیل را در طی سالهای 1357-1392 برای سه گروه از جمعیت به تفکیک جنسیت محاسبه کردیم. گروه اول شامل جمعیت شش سال به بالای در حال تحصیل هستند. گروه دوم جمعیت باسواد شش سال به بالا که در حال حاضر مشغول تحصیل نیستند و گروه سوم نیز شامل کلیه افراد شش سال به بالا است. نتایج پژوهش نشان میدهد که متوسط سالهای تحصیل برای هر سه گروه مورد بررسی رشد قابلتوجهی داشته و در سالهای اخیر، حدود 8 سال محاسبهشده است. نتایج به صورت سری زمانی برای هر سه گروه ارائهشده است.
Today, human capital is a key factor in development of countries and Researchers are trying to use the index to human capital in their econometric models. One of these indicators is average years of schooling. On the other hand, there isnt any Institution or organization for calculation and offer this index in the form of time series. So, we have examined the strengths and weaknesses of the studies within the country and full description of the methods used by Barro and Lee (2010), and we have been applied the necessary changes in a pattern that is consistent with the educational system of Iran. In this study, by collecting statistical data on the educational status of the population over six years of age, the average years of schooling in the years 1978-2013 was calculated for the three groups of the population according to sex. The first group includes population over six years of age are Studying. The second group is population literate over six years of age who are not studying. The third group consists of all population over six years of age. The results show that the average years of schooling for all three groups had significant growth and in recent years, about 8 years is calculated. Results calculated for each of the three groups in the form of time series.
خلاصه ماشینی:
در این مطالعه سعی بر آن شده است تا با جمع آوری آمار و اطلاعات دقیق از تعداد سال های تحصیل جمعیت شش سال به بالا، به برآورد متوسط سال های تحصیل در ایران پرداخته شود و همچنین از داده های بعد از انقلاب اسلامی (سال ١٣٥٧) استفاده شده است تا اینکه ارزیابی دقیقی از میزان پیشرفت در حوزه سرمایه انسانی نشان داده شود.
بارو با استفاده از نرخ ثبت نام ابتدایی یا دبیرستان برای گروه های مختلف سنی از سال های قبل و بعد سرشماری و همچنین توزیع مقاطع تحصیلی، داده های آماری را تعدیل کرده و از هم تفکیک میکند.
. بارو و لی در محاسبات خود فقط از آمار مقاطع تحصیلی استفاده کرده اند و برای تخمین داده های آماری گم شده بین سال های سرشماری از نرخ ثبت نام بهره بردند.
با استفاده از آمار نرخ باسوادی و بیسوادی ارائه شده از سوی مرکز آمار و بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران ، تعداد افراد باسواد و بیسواد را برای سال های بین سرشماری محاسبه میکنیم .
در این مقاله با جمع آوری حدود ١٠ هزار داده آماری، متوسط سال های تحصیل را برای جمعیت شش سال به بالا و به تفکیک جنسیت زن و مرد در سه گروه متفاوت محاسبه کردیم .
با استفاده از آمار مربوط به تعداد دانش آموزان و دانشجویان در سال های مورد مطالعه به برآورد متوسط سال های تحصیل برای این گروه پرداخته شد.