خلاصه ماشینی:
"چند فصل در آموزش و دانش(4)آموزشهای نوین در جهان امروز-قسمت دوم نهضت مبارزه با بیسوادی در شوروی و ویتنام تهیه شده در گروه فرهنگی اجتماعی *سواد آموزی در شوروی در آغاز انقلاب اکتبر(1917)،شوروی دارای بالاترین درصد بیسوادی در میان کشورهای اروپایی بود و در حدود 75 درصد از مردم این کشور-که در گروه سنی هفت سال به بالا قرار داشتند-حتی قادر به خواندن و نوشتن نبودند،از جانب دیگر،تنها 5 درصد از بودجۀ این کشور،به آموزش و پرورش اختصاص داشت که این رقم، در مقایسه با کشورهای انگلیس،فرانسه،بلژیک، آلمان و ایتالیا بسیار ناچیز بود.
*مرحلۀ سوم در سال 1932 آموزش افراد نیمه با سواد به عنوان مهمترین وظیفه،مورد توجه قرار گرفت و مراکز سوادآموزی در دورترین نقاط کشور، تأسیس شد و قانونی به تصویب رسید که بر طبق آن،نظام آموزش عمومی به سه مرحله تقسیم شد و دارای سه نوع مدرسه بود: -نوع اول،آموزش ابتدایی چهار پایهای بود که به«آموزشگاههای چهار ساله»معروف شد و ویژۀ مناطق روستایی بود.
» در واقع مفهوم چنین تجدیدنظری این بود که تمام کودکان باید بهطور اجباری تعلیمات هشت ساله را بگذرانند ولی بعد از آن(15 سالگی)به هنگام اشتغال به کار در صنایع،ادرات، کشاورزی و غیره میتوانستند از طریق کلاسهای شبانه یا آموزش مکاتبهای به تحصیل خود ادامه دهند.
*نظام آموزش غیررسمی در جمهوری سوسیالیستی ویتنام باتوجه به اعتقاد راسخی که به نقش آموزش در بازسازی جامعه داده میشد،نظام آموزش غیررسمی زیر عنوان سوادآموزی و آموزشهای تکمیلی، سازمان یافته،به اجرا درآمد که هدف آن تعمیم آموزش در کارخانه،مزرعه و سایر مراکز شغلی بود،به نحوی که همۀ مردم-اعماز کارگران، دهقانان و جوانان-تا آنجا که بخواهند و بتوانند به آموختن ادامه دهند."