چکیده:
نقوش و درونمايه ديوارنگاره ها همواره رابطه اي پيوسته با مكان و محيط پيراموني داشته و هماهنگ با عوامل كالبدي و غيركالبدي مكان و چگونگي ادراك مخاطب، معنا مي يابند. چراكه مكان و فضاي شهري به ياري تجسم و تصوري كه ناظر از گستره آن دارد، قابلادراك بوده و هويت مند ميگردد. ازاينرو در اين تحقيق با تدوين مولفه ها و زيرمولفه هايي همچون: مولفه هاي مخاطب مداري، زيبايي، منظر، انطباق پذيري و هويت مندي مكاني در ديوارنگاره ها به مثابه معيارهاي كيفي ديوارنگاري از دوره پهلوي اول تاكنون، پرداخته شده است. به همين منظور، با بهره مندي از روش توصيفي- تحليلي و تطبيقي و سنجش مولفه هاي ذكرشده در قالب پرسش نامه هايي از 60 نفر از شهروندان، چگونگي اين رابطه، موردارزيابي كيفي قرار گرفته است. براين اساس، هدف: نحوه ارزيابي و چگونگي ادراك شهروندان از نقوش و درونمايه ديوارنگاره ها با مكانها و فضاهاي عمومي و تاريخي شهر اصفهان است. بنابراين، سوال اصلي به چگونگي و ميزان انطباق پذيري اين دسته از آثار با مولفه هاي مذكور پرداخته و سوال فرعي بر انتخاب بهترين اثر، براي به دست آوردن ضريب رتبه بندي ديوارنگاره هاي دوره معاصر ازمنظر شهروندان اصفهاني به عنوان مخاطبين اصلي اين دسته از آثار، تاكيد دارد.
يافتههاي كلي تحقيق در پاسخ به سوالات طرح شده، بيانگر ميانگين رتبه متوسط تا خوب در ارزيابي
مولفه ها و زيرمولفه هاي استخراج شده در برگه هاي پرسش نامه است. مولفه هايي كه بيانگر فاصله كيفي درونمايه ديوارنگاره ها تا رسيدن به وضعيت مطلوب و عالي بوده و درحال حاضر، پاسخگوي انتظارات شهروندان نيستند. همچنين با ارزيابي آثار منتخب از مجموعه تصاوير ارائه شده دريافت شد كه شهروندان به جنبه هاي نوآورانه و متناسب با نيازها و سلائق امروزي در طراحي نقوش و درون مايه ديوارنگاره ها اهميت داده و نسبت به آثار بدون محتوا و صرفاً تزئيني، كم رغبت ترند.