چکیده:
نوشتار حاضر با گذری بر تاریخچه و روند شکل گیری تفکر سکولاریسم به تبیین مبانی حکومت سکولار، اهداف و ساختارهای این نوع حکومت می پردازد. تفکر سکولار پاسخ به حاکمیت ارباب کلیسا در قرون وسطی می باشد. این تفکر منادی جدایی کامل عرصه دین از دولت است . در اندیشه دینداران مسلمان به استناد شواهد تاریخی، عقلی و نقلی بین دین و دولت هیچ حائلی وجود نداشته است ، و با توجه به جامعیت فقه شیعه ، دین بصورت حداکثری در همه عرصه ها از جمله دولت به عنوان مهم ترین بنیان های اسلام حضور پویا و فعال دارد. در حکومت دینی هدف حاکمیت تامین سعادت بشری در همه جنبه ها اعم از اخروی و دنیوی است ، در حالیکه حکومت سکولار فقط در راستای تامین معیشت مردم عمل می کند و داعیه ای جز آن ندارد. با این وجود در بین اندشمندان مسلمان نیز عده ای تحت تاثیر عوامل گوناگون ، درصدد عملیاتی کردن اندیشه لائیسیته در سرزمین های اسلامی و به ترویج آن پرداختند. در این مقاله با استفاده از روش توصیفی -تحلیلی بر آن هستیم تا به مقایسه دیدگاه سکولاریسم و اندیشه سیاسی اسلام که همان یگانگی دین و دولت است بپردازیم و از این راه ناهمگونی برداشتهای سکولاری را با اندیشه اسلامی نمایان سازیم .
خلاصه ماشینی:
در اندیشه دینداران مسلمان به استناد شواهد تاریخی، عقلی و نقلی بین دین و دولت هیچ حائلی وجود نداشته است ، و با توجه به جامعیت فقه شیعه ، دین بصورت حداکثری در همه عرصه ها از جمله دولت به عنوان مهم ترین بنیان های اسلام حضور پویا و فعال دارد.
٣دانشجوی کارشناسی ارشد پیوسته معارف اسلامی و حقوق دانشگاه امام صادق علیه السلام ٤دانشجوی کارشناسی ارشد پیوسته معارف اسلامی و حقوق دانشگاه امام صادق علیه السلام ٢٣ کلمات کلیدی: دین ، دولت ، سکولاریسم ، دینداران ، دین حداقلی، دین حداکثری مقدمه نظام ها را از منظر نگاه به دین می توان به دو دسته کلی تقسیم کرد: نوع اول از نظام ها، نظام های سکولار هستند که منکر جایگاه دین در دولت بوده و برای دین هیچ نقشی در اداره جامعه قائل نیستند.
از منظر ایشان همیشه بین دین و دولت یگانگی وجود داشته است و این انبیای عظام صلوات الله علیهم بودند که در کنار رسالت الهی خود عهده دار زعامت حکومت برای اجرای فرامین الهی و ایجاد قسط و عدل در بین اجتماعات بشری بوده اند.
در واقع در سیاست سکولاریستی، حکومت بر مردم ولایت دارد تا معاش آنان را به نحوی مطلوب سامان دهد که البته در عمل ، بسیاری از رژیم های سکولاریست در انجام این مهم ناموفق بوده اند و یا برخی از دولت های سکولاریست امپریالیستی به قیمت چپاول مردمان عالم حداقلی از شرایط مطلوب را آن هم نه برای همه اقشار و گروه های جامعه خود فراهم کرده اند اما در خصوص تربیت معنوی و اعتقادی و بستر سازی به منظور رشد وجودی و کمال روحانی ایشان هیچ وظیفه ای ندارد.