چکیده:
شورای امنیت به عنوان یکی از مهمترین و اساسی ترین ارکان سازمان ملل متحد، مسئولیت اولیه حفظ صلح و امنیت بین المللی را بر دوش دارد.رویه شورای امنیت در برخورد با مسایل مربوط به تهاجم عراق به ایران و موارد پیرامونی آن به نظر تبعیض آمیز می رسد چرا که به رغم اینکه ادله کافی برای متجاوز دانستن عراق به عنوان متجاوز در اختیار شورا بوده، اصولا پذیرش موضوع تجاوز و متجاوز، خود را تا پایان جنگ به تجاهل زده است و واکنشی نشان نداده است . مسلما اجرای تصمیمات شورای امنیت بر طبق فصل هفتم منشور به منظور حفظ یا اعاده صلح و امنیت بین المللی و مستندا به مواد ٢٥ و ١٠٣ منشور ملل متحد این قطعنامه لازم الاتباع می باشد و بر اساس بند ١٠ قطعنامه ٥٩٨ که تصریح کرده در صورت نیاز شورای امنیت جهت اجرای قطعنامه تشکیل جلسه میدهد، لذا میتوان گفت که سازمان ملل متحد و شورای امنیت در قبال اجرای کامل قطعنامه مزبور میبایست مسئولیت و تعهدات خود را در این خصوص ایفاء کنند. در این مقاله سعی شده است با بهرهگیری از قواعد حقوق بین الملل ، ضمن تبیین وضعیت حقوقی فعلی قطعنامه ٥٩٨، راهبردهای مطالبه خسارات زیست محیطی جنگ تحمیلی از طریق اجرای کامل قطعنامه ٥٩٨ را روشن و تبیین کند.
خلاصه ماشینی:
"٣-از سوی دیگر، رویه شورای امنیت در برخورد با مسائل مربوط به تهاجم عراق به ایران و موارد پیرامونی آن به نظر تبعیض آمیز می رسد چرا که از یک سو ، همانگونه که در بالا اشاره نمودیم ، به رغم اینکه ادله کافی برای متجاوز دانستن عراق به عنوان متجاوز در اختیار شورا بوده، شورا بدون توجه به آن ها، اصولا در پذیرش موضوع تجاوز و متجاوز، خود را تا پایان جنگ به تجاهل زده است و در قبال اقدامات خلاف مقررات بین المللی عراق که به صراحت مسئولیت آنها را نیز برعهده می گرفته ، از خود واکنشی نشان نداده است .
لذا فقط با اجرای کامل قطعنامه ٥٩٨ جامعه بین المللی به شکل عام و سازمان ملل و شورای امنیت به شکل خاص به تعهدات خود در قبال نقض مقررات بین المللی از سوی دولت قبلی عراق عمل کرده اند امری که در جریان متجاوز عراق به کویت نه تنها به شکل کامل تحقق پذیرفت بلکه اقدامات فراتر از حدود و صلاحیت های شورای امنیت نیز بود بنابراین پیشنهاد می گردد دولت ایران با توجه به اینکه بند ٦و٧ قطعنامه اجراء نشده است میبایست از طریق دیپلماس اهتمام خود را نسبت به تشکیل جلسه شورای امنیت به کار بندد."