چکیده:
هدف از پژوهش حاضر، تبیین تاثیر برنامه آموزشی ;فلسفه برای کودکان و نوجوانان(P4C) بر مهارتهای حل مسئله اجتماعی در دانشآموزان است. این پژوهش به روش نیمه آزمایشی انجام گردید و جامعه آماری آن را تمامی دانشآموزان پسر دبیرستانهای دوره دوم منطقه 6 شهر تهران را در برمیگرفت، که با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی خوشهای چندمرحلهای، 60 دانشآموز پسر از دو کلاس دبیرستان شهید مطهری، انتخاب و بهطور تصادفی در دو گروه 30 نفری آزمایش و کنترل قرار گرفتند. در ابتدا هر دو گروه به پرسشنامه تجدیدنظر شده حل مسئله اجتماعی (SPSI-R) پاسخ دادند. در مرحله بعد، گروه آزمایش طی 12 جلسه آموزشی نوددقیقهای در قالب حلقه کندوکاو، تحت آموزش به روش« فلسفه برای کودکان و نوجوانان» قرار گرفتند و به گروه کنترل هیچ آموزشی ارائه نشد. پس از پایان جلسات آموزشی، مجددا پرسشنامه حل مسئله اجتماعی (SPSI-R) روی آزمودنیهای هر دو گروه اجرا شد. برای تجزیه و تحلیل دادهها، از روش تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که مشارکت در برنامه آموزشی ;فلسفه برای کودکان و نوجوانانمنجر به بهبود مهارت کلی حل مسئله اجتماعی میگردد. این تاثیر بهصورت معنادار در مولفههای حل منطقی مسئله، سبک اجتنابی و سبک بیدقتی/تکانشی به مسئله و جهتگیری منفی به مسئله و جهتگیری مثبت به مسئله قابل مشاهده شد.
خلاصه ماشینی:
اما سه عامل باقیمانده همگی بر سبکهای حل مسئله اشاره دارند، که از حل منطقی مسئله 6 (RPS)، سبک بیدقتی/تکانشی - Maydeu – olivares - Siu & Shek - Guilford - Positive problem orientation (PPO) - Negative problem orientation (NPO) - Rational Problem Solving (RPS) 1 (ICS)و سبک اجتنابی 2 (AS) تشکیل شده است (دیزریلا، نزو و مایدیو – الیوراس، 2001).
- Topping & Trickey - Tangen & Marilyn - Salami & Aremu فرضیه اول: برنامه آموزش فلسفه برای کودکان باعث افزایش جهتگیری مثبت نسبت به مسئله در دانشآموزان دوره دوم دبیرستانی میشود.
تحلیل کوواریانس تأثیر آموزش فلسفه بر شاخص (NPO) مجموع مجذورات درجه آزادی میانگین مجذورات F معنیداری گروه 548/761 1 548/761 94/9 020/0 پیش آزمون 627/0 1 627/0 008/0 928/0 خطا 373/4335 57 059/76 - - مجموع 000/92008 60 - - - همچنین با توجه به میانگینهای پیش آزمون که معادل 20/56 و پسآزمون که 03/48 و در جدول (1) درج شده است میتوان نتیجه گرفت که آموزش فلسفه برای نوجوان منجر به کاهش 17/7 واحد در میانگین نمرات جهتگیری منفی نسبت به مسئله در دانشآموزان دوره دوم دبیرستان میگردد و فرض دوم پژوهش تائید میگردد.
مجله علوم - J0ffe, Dobson, Fine, Marriage, & Haley - Franco, Christoff, Crimmins, & Kelly - Zimbardo - Christoff - Speckens & Hawton - Hawkins, Catalano, & Miller - Thoma, Friedmann, & Suchan - Arkowitz, Hinton, Perl, & Himadi رفتاری.