چکیده:
برخی از پژوهشگران معتقدند که پرخاشگری امری فطری و ذاتی است و برخی دیگر بر این باورند که پرخاشگری عاملی اکتسابی است که فرد در دوران رشد خود آن را میآموزد از آنجا که کودکان کار و خیابان بیشتر در معرض آسیب های خانوادگی، اجتماعی، اقتصادی هستند، این پژوهش با بهره گیری از روش پیمایش و آزمایش طرح تجربی گواه و شاهد (که یکی از راه های درمان روان شناسان مثبت گرا جهت تعدیل خشم و عصیان کودکان میباشد) به بررسی وضعیت کودکان کار در یک کارگاه آموزشی پرداخته است . این آزمایش طی یک دوره ١٢ جلسه ای به مدت ٤٣٠ دقیقه در یک کارگاه آموزشی قصه گویی به روش تحلیل رفتار متقابل که برگرفته از نظریه اریک برن میباشد میان دو گروه ٢٠ نفره شاهد و ٢٠ نفره کنترل مورد سنجش قرار گرفت . نتایج نشان داد که قصه درمانی به روش تحلیل رفتار متقابل در گروه آزمایش (پس آزمون ) موجب کاهش پرخاشگری در آنان شده است .
خلاصه ماشینی:
"آموزش تحلیل رفتار متقابل به روش قصه گویی بر رفتار پرخاشگر کودکان کار (بر اساس نظریه ی اریک برن ) ماهرخ حسن زادگان رودسری ١* نوید سعیدیرضوانی ٢ تاریخ دریافت : ١٣٩٤/٠٧/٢٦ تاریخ پذیرش : ١٣٩٤/١١/٠٨ چکیده برخی از پژوهشگران معتقدند که پرخاشگری امری فطری و ذاتی است و برخی دیگر بر این باورند که پرخاشگری عاملی اکتسابی است که فرد در دوران رشد خود آن را میآموزد از آنجا که کودکان کار و خیابان بیشتر در معرض آسیب های خانوادگی، اجتماعی، اقتصادی هستند، این پژوهش با بهره گیری از روش پیمایش و آزمایش طرح تجربی گواه و شاهد (که یکی از راه های درمان روان شناسان مثبت گرا جهت تعدیل خشم و عصیان کودکان میباشد) به بررسی وضعیت کودکان کار در یک کارگاه آموزشی پرداخته است .
چگونه ممکن است مادری، به خود اجازه بدهد که کودک خردسال او جهت سیر کردن شکم و معاش زندگی، راهی خیابان شود و سختی کار را آن هم تا ساعاتی از شب ، به جان خرد؟ و چنانچه نافرمانی میکردند مورد ضرب و شتم والدین خود قرار میگرفتند (٤٦/٥ درصد کودکان که از والدین کتک میخوردند عمده ترین دلیل خود را نافرمانی از آنان ، میدانستند) بنابراین کودکان خسته و دل زده از کار بودند و به خاطر فشار کار در خیابان و سنگینی بار اقتصادی خانواده بر دوش کوچکشان ، مرتب درگیر دعوا و خشم ١ می شوند (٤٠/٢ درصد اهل دعوا بودند) به طور یقین نشستن در کنار کودکان کار و خیابان در سر چهارراه ها و خیابان های پرتردد و صحبت با آنان و گاهی دستی بر سر آنان کشیدن و به بهانه هایی، چیزی از آنان خریدن ، میتوانست اندکی درد و خستگی کار آنان را کاهش داد اما راه حل اصلی به حساب نمیآمد، چون مطالعات موردی ما، از آن دسته از کودکان کار و خیابانی بود که فاقد حمایت ارگان های دولتی حامی کودکان کار و خیابان بودند (به دلیل مهاجرت غیرقانونی بودنشان ) یعنی بیشتر از کودکان افغان ، بنابراین ایجاد کارگاه آموزشی قصه گویی با هدف تغییر در الگو رفتارهای کم خطر یا بیخطر (والد حمایت گر) به جای رفتارهای پرخطر (والد سرزنشگر و انتقادگر) باید در مؤسسه ای شکل میگرفت که این گونه کودکان را تحت پوشش و حمایت خود قرار میدادند."