چکیده:
اهمّیت جایگاه قافیه و ردیـف در آثار منظوم فارسی بر کسی پوشیده نیست . قافیه و ردیف همواره در خدمت صورت و معنا و در تنظیم سخن آهنگین بسیار مفید و موثر میباشد . در میان سخنوران ایرانی مولوی در سرایش غزلیات خویش از قافیه و ردیف به شیوههای گوناگون و هدفمند بهره برده است . در غزلیات او قافیه و ردیف بیشتر جهت آهنگین نمودن و موسیقایی کردن سخن منظوم میباشد. بیش از ½ غزلیات او از فراوانی ردیف برخوردار است و در میان انواع ردیف، ردیف فعلی موجب پویایی ، جنبش و حرکت در شعر شاعر گشته است و این ردیفهای فعلی بیشتر ردیفهای طولانی هستند که تکرار این ردیفها حرکات سماع را تداعی میکند و جنبه غنایی شعر را افزون میسازد . در کنار ردیف فعلی ردیفهای اسمی ، گروهی ، جملهای ، ضمیری ، صفتی و حرفی از کارکردهای ویژه برخوردار است که فراتر از هنجارهای ادبی و ناشی از شیوه خاص هنری مولوی میباشد .
The importance of rhyme and row in Persian versified works not hidden from anyone. rhyme and row continually serve the appearance and meaning and in speech regulation is extremely useful.
Among the Persian poets Molana in chant his sonnets of rhyme and rows of a variety of objective methods are used.
In his sonnets, rhyme and row more than for the rhythmic up and musical off is speak versified. More than ½ of his sonnets have many rows and the types of rows, the current row in the form of compound verbs are dynamic and vibrant appearance.
In addition to the current row, row nominal, gregarious, statement, pronominal, adjectival, lexical has special function which beyond the literary norms and is caused by Molana’s art specific method.