چکیده:
مقاله حاضر به بررسی واژه عروس در زبان ژرمنی و ریشه شناختی آن با توجه به چند زبان دیگر خانواده زبانی هند و اروپایی می پردازد. از این کلمه، معانی: زوجه شرعی، زن در روز ازدواج، نامزد، همسر پسر، دوشیزه، باکره و همبستر از متن های گوناگون باستان و میانه در دست است. در یک دوره، معنای صفتی هم داشته است که احتمالا کلمه عروسی هم ریشه با این معنی است. در تحولات آوایی این واژه، بار فرهنگی آن را نباید فراموش کرد.
خلاصه ماشینی:
واژههای کلیدی: ریشه شناختی – زبان – زبانشناسی – معنیشناسی مقدمه ویلهلم براونه (١٩٠٧:٩ Braune) در مناقشه ای با اتو بهاگل (١٩٠٢ Behaghel) به نتایج روشی مهم دربارۀ کتاب اسطورۀ آفرینش ساکسون باستان رسیدند: “در اینجا مایلم قواعدی کلی را خاطرنشان سازم که ممکن نیست بر اساس یک عقیدۀ از پیش تعیین شده و یا بر اساس ریشه شناسی لغت از بیرون آمده برای معنای لغتی در یک مرحله زبانی معین باشد.
“ بهاگل دربارۀ واژۀ Braut به معنی عروس، مشخص نکرده است که در ساکسون باستان برخلاف استفادۀ این واژه در تمامی زبانهای ژرمنی امروزی، به معنای “زن اردواج کرده در هر سن “ است .
١- زوجۀ شرعی در ادبیات ژرمنی باستان واژۀ Braut به معنای “زوجۀ شرعی“ است و در آن، سن شخص یا طول زمان گذشته از ازدواج، هیچ نقشی ندارد.
کاربرد واژه به این شکل در ادبیات انگلیسی باستان نیز به جز چند مورد زیر نادر است : در Genesis سارا به عنوان Braut برای ابراهیم خوانده میشود.
بهتر است برای کاربرد واژه فقط به نقش عروس به عنوان Braut در همان نقطۀ زمانی شروع ازدواج توجه کرد.
در واژهنامۀ انگلیسی میانه سپس مشخص میشود که این واژه تقریبا یک واژۀ ادیبانه است و به ویژه در قافیه پردازیهای شعری بکار میرود و باید احتمالا از گونۀ متغیری از birthe به معنی “ تولد“ گرفته شده و مترادفی تقریبی از birde باشد.
براونه خود بر این باور صحه میگذارد که اکنون واژۀ braut و tbru در صورت نوشتاری تمام زبانهای ژرمنی زندۀ دنیا فقط به معنی رابطۀ مشروع و قانونی است .