چکیده:
تفاوت رفتار نحویای که بندهای موصولی و بدل فارسی براساس خوانش معنایی خود در هر جمله نشان می دهند، توجیه نحوی دارد. به بیانی دیگر، این تفاوت ناشی از محل استقرار فرافکن متمم نما و گروه حرف تعریف در میان سایر فرافکن های نقشی جمله است . در این پژوهش بند موصولی ، به صورت افزوده، و بدل ها، به صورت افزودگی یا همپایگی ، ترسیم می شوند. در حالی که با ترسیم افزودگی به جای افزوده، نمودارهای بند موصولی و بدل یکی می شوند. بنابراین اگر به پیروی از زبانشناسانی همچون هگمن ، که افزوده را به صورت افزودگی در نظر می گیرند، این حد افراط را قبول کنیم ، تمایز آن ساخت ها مشخص نمی شود. بدلها خود نوعی ساخت موازی در نظریة عمومی زبان تلقی می شوند. ملاک تشخیص این ساخت ها، ملاکهای ساختاری و معناشناختی است . نمودار درختی و ویژگی معنایی آنها حاکی از تمایز این ساخت ها با ساخت های موصولی و متممی است . در این پژوهش سعی می شود پس از ارائة توصیفی جامع از ساخت های موازی، به خصوص بدل در زبان فارسی ، کارایی رویکرد نحوی در این زمینه بررسی شود و تحلیلی جامع از این ساخت ها همراه با توصیف مقولات مورد نظر، برمبنای ویژگی های دستوری ، به دست داده شود.
Persian relative clauses are the complex DP containing head and CP. These two make a syntactic constituent and have DP distribution. Following the SOV word order، the base generated position of them is an argument position before verb which can be changed by movement operations. DP embedded CP is introduced by the invariable complementizer (ke) and the embedded verbs are inflected for tense، aspect and mood just as a main verb. Nonrestrictive relative clause is a subordinate clause which does not restrict the meaning of the head it modifies but stands in apposition to it. Nonrestrictive relative clauses are syntactically the same as restrictive relative clauses، i.e. they go through various grammatical operations in the same way. However nonrestrictive relative clauses are similar to the parentheticals (particularly apposition) in the prosodic and semantic aspects. They have distinctive prosodic contour، that is، discontinuity and parentheticals’ semantic contribution to the matrix clause is an additional or supplementive one. one.In this article an attempt is made to show these differences by structural representation: the apposition as a cooperated construction and nonrestrictive relative clause as right –adjoined to the head noun.
خلاصه ماشینی:
"ساخت نحوی بدل و بند موصولی توضیحی در زبان فارسی 1 سولماز محمودی دکترای زبانشناسی همگانی ، دانشگاه علامه طباطبائی چکیده تفاوت رفتار نحویای که بندهای موصولی و بدل فارسی براساس خوانش معنایی خود در هر جمله نشان می دهند، توجیه نحوی دارد.
او برای اینکه نشان دهد بند موصولی توضیحی همانند بدل، یک گروه حرف تعریف است و نه گروه متمم نمای مطلق ، سعی دارد یک هستة انتزاعی برای آن در سازة همپایة دوم در نظر بگیرد و معتقد است این بندها سازة همپایة مرجعشان می شوند و معنای هسته (مرجع ) را 2 مشخص می کنند.
اگر همانند مدل پیشنهادی توولد (٢٠٠٥)، بدل را ساخت همپایه ای در نظر بگیریم ، که سازة همپایة دوم از طریق فرایند ادغام به سازة همپایة اول متصل شود، و حرف ربط همپایه ساز همانند یک قید به سازة همپایه افزوده شود، در آن صورت اشکالهای مطرح در فرایند افزودگی را نخواهد داشت ، اما ایراد آن این است که در این انگاره نیز امکان تسلط سازهای متقارن سازههای متوازن وجود ندارد ونمودار درختی کاملا همپایگی دو سازة هم مقوله را نشان نمی دهد.
اگر فرض کنیم که اسم خاص نیز همانند اسم عام یا ضمیر می تواند هستة اسمی بند موصولی توصیفی واقع شود، و اگر سؤال شود که کدام احمد عضو شکاک خانواده است و در پاسخ به آن، جملة (٦٧ الف ) (همراه با آهنگ خیزان در بند موصولی ) بیان شود، آنگاه از آن جمله چنین برداشت می شود که آدمهای بیشتری به نام احمد در خانواده وجود دارند، اما فقط او که دو پسر دارد خصوصیت شکاکبودن را دارد."