چکیده:
هدف: اختلال بیش فعالی - کم توجهی (ADHD) در بزرگسالان به عنوان یک بیماری مهم، روز به روز بیشتر شناخته می شود، با این حال شیوع و عوارض آن در دانشجویان کمتر مورد توجه قرار گرفته است. هدف این مطالعه توصیفی، تخمین شیوع آن در گروهی از دانشجویان ایرانی می باشد.
روش: این مطالعه از نوع مقطعی است و در آن 409 نفر از دانشجویان خوابگاه فاطمه الزهرا (دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی) از طریق نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و بعد از کنار گذاشتن 165 نفر (بر اساس معیارهای خروج از مطالعه)، بقیه بر طبق پرسشنامه اختلال بیش فعالی - کم توجهی کانرز که از نوع خود گزارشگری است بررسی شدند. داده ها با آزمون های کای دو و فیشر بررسی شدند.
یافته ها: شیوع ADHD در جمعیت مورد مطالعه 3.7% به دست آمد (بر اساس شاخص بیش فعالی - کم توجهی) که بیشترین فراوانی (7.8%) به زیر مقیاس B (بیش فعالی - بی قراری) و کمترین فراوانی (2%) به زیر مقیاس D (مشکلات تصور کلی از فرد) و زیر مقیاس A (کم توجهی - مشکل حافظه) مربوط بود. در گروه ADHD، میزان بالاتری از سابقه اختلال روانپزشکی و همچنین سابقه مصرف داروهای روانپزشکی وجود داشت.
نتیجه گیری: به نظر می رسد که غربالگری دانشجویان دارای این اختلال و نیز بررسی بیشتر و معرفی آنها به روانپزشک به منظور درمان ضروری باشد تا از این طریق به بهبود عملکرد و روابط آنها کمک شود.
خلاصه ماشینی:
"جدول 1-مشخصات جمعیت فاقد و دارای اختلال بیش فعالی-کمتوجهی (244- n ) (1)- inattention/memory problem (2)- hyperactivity/restlessness (3)- impulsivity/emotional lability (4)- problems with self-concept (5)- ADHDindex جدول 2-فراوانی مطلق و نسبی زیر مقیاسهای پرسشنامه بیش فعالی- کمتوجهی بزرگسالان در دانشجویان مورد مطالعه(244- n ) مجموعا 12 نفر سابقه مصرف داروی روانپزشکی شامل فلوکستین،ایمی پرامین،نورتریپتیلین،هالوپریدول،دیازپام، کلردیازپوکساید و پروپرانولول را گزارش کرده و پنج نفر نیز سابقه مصرف مواد(سیگار و الکل)را در دورهای از زندگی خود ذکر کردهاند که از این نظر تفاوت معناداری بین دو گروه وجود نداشت.
بحث مطالعه حاظر،میزان نسبتا بالایی از اختلال بیش فعالی- کمتوجهی را در جمعیت مورد مطالعه نشان میدهد(7/3%)که با شیوع دو تا چهار درصدی ADHD بزرگسالان که در تحقیقات قبلی ذکر شده است،مشابه میباشد(آدلر1و کوهن2،2004)، گرچه در این مطالعه باید به این مسئله توجه داشت که ممکن است مشکل توجه و تمرکز و یا تکانشگری برای کسانی هم که پرسشنامه را کامل نکردهاند مطرح باشد،که در این صورت شیوع واقعی بالاتر از رقم به دست آمده میباشد.
در این مطالعه بین سابقه قبلی اختلال روانپزشکی و مصرف داروهای روانپزشکی با نمره بالای 65 در زیر مقیاس E (شاخص پیش فعالی-کمتوجهی)ارتباط معنیداری دیده شد که این با مطالعات قبلی(مبنی بر اینکه بیماران ADHD در معرض اختلالات همراه متنوعی هستند)هماهنگ میباشد(همانجا)زیرا به تبع آن مصرف داروهای روانپزشکی نیز افزایش مییابد،اگرچه پرسشنامهها برای به دست آوردن این اطلاعات مناسب نبودند و به نظر میرسد برای رسیدن به نظری قطعی در این مورد به پرسشنامههای بهتری نیاز باشد."