چکیده:
«الاهیات شبانی» قسمی از الاهیات نقلی مسیحی است که وظیفه انتقال عشق و مراقبت الاهی به تمام نیازمندان را بر عهده دارد. الاهیاتی است که نسب خود را به مسیح و پولس، در حکم شبانان مردم، میرساند و بنای خود را بر الگوی زندگی شبانی مسیح میگذارد. طبیعی است که مسئلۀ شر در لباس مسئلهای منطقی و فلسفی برای این الاهیات جلوهگر نمیشود، چراکه الاهیات شبانی رسالت مدافعهجویانهای را بر عهده نگرفته است. اما مسئلۀ شر به شکل دیگری با نام مسئلۀ شبانی شر در این الاهیات ظاهر میشود؛ به این معنا که انسانها وقتی در زندگی با شرور مواجه میشوند، احساس گوسفندان بیشبانی را خواهند داشت که بیپناه و ناامن رها شدهاند. آنها، که انتظار مراقبت و امنیت از خدای عاشق و خیرخواه خود دارند، با بروز شر در آستانه بیاعتمادی و ناامیدی از خدا قرار میگیرند. الاهیات شبانی در پاسخ به این مسئله با توجه به الگوی عیسی مسیح، اندیشهها و راهکارهای مفید و کارگشایی دارد. یادآوری عشق و مراقبت خدا، به کار بستن زبان عواطف، گوش دادن فعال، تصحیح انگارههای نادرست دربارۀ رنج و ترویج انگارههای درست دربارۀ رنج، ارائۀ راهکارهایی برای اجابت دعا و تأکید بر آیین تدهین بیماران و محتضران، از جمله پاسخهای الاهیات شبانی به مسئلۀ شر است.
خلاصه ماشینی:
مسـئلۀ شـر، الاهیـات شـبانی مسـیحی، مسـئلۀ شـبانی شـر، مسـئلۀ اگزیستانسی شر، الاهیات مبتنی بر کتاب مقدس مقدمه الاهیـات شــبانی (pastoral theology) قسـمی از الاهیــات مبتنــی بـر کتــاب مقــدس (biblical theology) است و رسالت آن رسیدگی و مراقبت از همۀ کسـانی اسـت کـه بـه دلیل قرار گرفتن در وضعیت های خاص روحی یا جسمی و یا گذراندن مراحل حساس زندگی، به مراقبت و عشق الاهی و امید دینـی نیـاز دارنـد.
مسئله عبارت از این است که از آنجایی که انسـان خـداباور بـا خدای شخصی رابطه برقرار میکند، رابطه ای که در خود مفاهیم عشق ، اعتمـاد، امنیـت ، امید، خشنودی، رضایت خاطر و آرامش را میپروراند، و انسان با بروز شـری کـه او را بیپناه و سرگشته میسازد، احساس رهاشدگی و تنهایی میکند و در آستانۀ بیاعتمـادی به خدای عاشق و مراقبت کننده قرار میگیرد؛ از این رو به این مسئله ، مسئلۀ شـبانی شـر (pastoral problem of evil) گفته میشود.
پس از تبیین پیشینه مسئلۀ شر، به نظر روشن میرسد که مسئله شـری کـه الاهیـات شبانی خود را با آن مواجه دیده و خود را مسئول پاسخ گـویی بـه آن مـیدانـد، از نـوع عقلی نیست ؛ چون اساسا الاهیات شبانی وظیفۀ مدافعه جویانه ای را بـرای خـود در نظـر نگرفته است ؛ بلکه این نوع الاهیات مسـئلۀ شـبانی شـر را مهـم دانسـته ، مـیکوشـد بـا راه کارهایی دینی به تیمار و مراقبت از انسان های رنج کشیده بپـردازد تـا از آسـیب هـای رابطۀ آنها با خدا جلوگیری کند.