چکیده:
در این مقاله پدیده ایران هراسی و تاریخچه شکل گیری آن و تاثیر این مسئله بر رابطه ایران و کشورهای خاورمیانه مورد بررسی قرار گرفته و در ادامه راه هایی برای مقابله با این پدیده پیشنهاد می شود. تاریخچه این موضوع به سال ها قبل یعنی زمان حضور قدرت های استعماری به خصوص انگلیس در منطقه خاورمیانه مربوط می شود. به تدریج با افزایش اهمیت این منطقه به دلیل وجود ذخایر عظیم نفت و گاز، قدرت مسلط در هر دوره ای تلاش کرده تا بر این منطقه مسلط شده و از حضور قدرت دیگر چه منطقه ای و چه جهانی در این منطقه جلوگیری کند و چون ایران به دلیل دارا بودن ظرفیت های یک هژمون منطقه ای یکی از مهم ترین کاندیداها محسوب می شود، استدلال این مقاله این است که باید به هر بهانه ای از قدرت یابی ایران جلوگیری کرد و سیاست ایران هراسی نیز در همین راستاست. در ادامه رابطه ایران و عمان را به عنوان دو کشور دوست در منطقه و دلایل این دوستی را بررسی می کنیم. سپس با توجه به الگوی رابطه بین ایران و عمان، پیشنهاداتی راجع به اینکه چگونه می توان در منطقه تنش زدایی نموده و با پدیده ایران هراسی مقابله کرد، بیان می شود.
خلاصه ماشینی:
به تدريج با افزايش اهميت اين منطقه به دليل وجود ذخاير عظيم نفت و گاز، قدرت مسلط در هر دوره اي تلاش کرده تا بر اين منطقه مسلط شده و از حضور قدرت ديگر چه منطقه اي و چه جهاني در اين منطقه جلوگيري کند و چون ايران به دليل دارا بودن ظرفيت هاي يک هژمون منطقه اي يکي از مهم ترين کانديداها محسوب مي شود، استدلال اين مقاله اين است که بايد به هر بهانه اي از قدرت يابي ايران جلوگيري کرد و سياست ايران هراسي نيز در همين راستاست .
ايران هراسي از گذشته تا حال در طي ساليان و از زمان تشکيل امپراتوري هخامنشي در ايران ، از آنجا که ايرانيان به اهميت درياها و تنگه هاي مهم پي برده بودند، تلاش زيادي جهت کنترل اين مناطق به خصوص تنگه هرمز داشتند و به مدت چندين قرن خليج فارس درياچه داخلي ايران به حساب مي آمد تا اينکه با گسترش رقابت هاي استعماري بين قدرت هاي اروپايي شاهد حضور آنها در ديگر مناطق دنيا به خصوص تنگه ها و آبراه هاي مهم دنيا جهت کنترل تجارت دريايي هستيم .
البته به جز اين اهداف ، غرب هدف هاي راهبردي ديگري نيز از جريان ايران هراسي دنبال ميکند؛ از جمله اينکه با ايجاد اختلاف بين ايران و همسايگان ، باعث مي شود کشورهاي منطقه که داراي نقاط مشترکي هستند، هيچ وقت به وحدت و انسجام نرسيده و از پيشرفت و توسعه آنها جلوگيري به عمل آيد.