چکیده:
پژوهش حاضر به بررسی رابطه بین مهارت های فردی و سازمانی مدیریت زمان در مدیران تربیت بدنی دانشگاه های ایران پرداخته است. جامعه آماری شامل کلیه مدیران و معاونین تربیت بدنی دانشگاه های تحت پوشش وزارت علوم، تحقیقات و فناوری بودند و تعداد کل آنها براساس آمار 120 نفر می باشد. نمونه آماری برای اجرای این تحقیق 120 نفر از مدیران و معاونین تربیت بدنی بودند که از کل تعداد 60 دانشگاه تحت پوشش وزارت متبوع انتخاب شده اند و روش نمونه گیری تحقیق حاضر از نوع تمام شماری بوده است. به منظور جمع آوری داده ها از یک پرسشنامه دوبخشی استفاده شد که بخش اول خود دو قسمت دارد، قسمت اول بخش اول حاوی اطلاعات و مشخصات فردی و سوابق تحصیلی است و قسمت دوم بخش اول نیز به اندازه گیری مهارت فردی مدیریت زمان در مدیران می پردازد. نتایج تحقیق نشان داد بین میزان مهارت فردی مدیریت زمان با مولفه های مهارت سازمانی آن در بین مدیران تربیت بدنی رابطه معنادار وجود دارد. بین میزان مهارت فردی مدیریت زمان با مولفه های مهارت سازمانی مانند مهارت اولویت بندی اهداف و فعالیت ها و مهارت مدیریت ارتباطات مدیران تربیت بدنی رابطه معنادار وجود دارد. بین میزان مهارت فردی مدیریت زمان با سایر مولفه های مهارت سازمانی مانند مهارت هدفگذاری، برنامه ریزی عملیاتی، تفویض اختیار و مدیریت جلسات مدیران تربیت بدنی رابطه معنادار وجود ندارد. بین میزان مهارت فردی و سازمانی مدیریت زمان مدیران تربیت بدنی با ویژگیهای جمعیت شناختی آنان مانند(جنس، وضعیت تاهل، سن، وضعیت تحصیلی، نوع رشته تحصیلی، وضعیت استخدامی، سابقه خدمت در دانشگاه ها و سابقه مدیریت) رابطه معنادار وجود ندارد.
خلاصه ماشینی:
"بین میزان مهارت فردی مدیریت زمان با سایر مولفه های مهارت سازمانی مانند مهارت هدفگذاری ، برنامه ریزی عملیاتی ، تفویض اختیار و مدیریت جلسات مدیران تربیت بدنی رابطه معنادار وجود ندارد.
این پژوهش همچنین می کوشد آشکار سازد که مدیری که در زندگی شخصی وفردی مدیریت زمان را اعمال می کند، آیا درزندگی سازمانی خود نیز آنرا به کار می گیرد یا خیر؟ بنابراین تحقیق به دنبال بررسی رابطه بین مهارت های فردی وسازمانی مدیریت زمان است تا درصورت وجود این رابطه ، بتوان ازآن بعنوان ابزاری برای انتخاب مدیران شایسته تر بهره گرفت و همچنین می توان عامل اتلاف وقت دربین مدیران تربیت بدنی را شناسایی نمود و سطح توانایی مدیران را درکنترل زمان بالا برد.
Webber مهارت های هدف گذاری ، برنامه ریزی عملیاتی ، تفویض اختیار، مدیریت جلسات ، چون مقدار بحرانی بدست آمده (٠/٢٧٤= P) از مقدار خطای آزمون (٠٠٥=α) بزرگتر است ، فرض صفر رد نمی شود و نتیجه گرفته می شود که بین میزان مهارت های فردی مدیریت زمان مدیران تربیت بدنی با میزان مهارت هدفگذاری آنها همبستگی معنی داری وجود ندارد.
در بررسی رابطه بین میزان مهارت فردی و سازمانی مدیریت زمان با ویژگیهای جمعیت شناختی مدیران (جنسیت ، وضعیت تأهل ، سن ، رشته تحصیلی ، سطح تحصیلات ، وضعیت استخدامی ، سابقه خدمت و سابقه مدیریت ): در بررسی ارتباط چون مقداربحرانی بدست آمده در کل متغیرها از مقدار خطای آزمون (٠٠٥=α) بزرگتر است نتیجه گرفته می شود که بین میزان مهارتهای فردی مدیریت زمان و ویژگیهای جمعیت شناختی مدیران تربیت بدنی تفاوت معناداری وجود ندارد."