چکیده:
جایگاه دیپلماسی و رفتار سیاسی در پی گیری اهداف و منافع کشورها که از گذشته تاکنون مورد توجه دولتمردان و سیاست گذاران بوده، طرح موضوع و تبیین دیپلماسی و رفتار سیاسی در اسلام را بیش از هر زمان دیگر حایز اهمیت نموده است. از نظر تاریخی، دیپلماسی در قالب شیوه های مسالمت آمیز و استفاده از مذاکره و گفتگو برای ختم جنگ، اعاده صلح و تامین اهداف معنا یافته است و به حکومت پیامبر اسلام (ص) و نیز دوره های قبل از میلاد باز می گردد. این مقاله با عنایت به ضرورت موضوع در صدد است تا با استناد به منابع تاریخی اسلام، دیپلماسی دولت اسلامی و سیره و رفتار سیاسی پیامبر (ص) را در حوزه روابط و سیاست خارجی دولت اسلامی تبیین نموده و در پاسخگویی به جایگاه و ماهیت دیپلماسی و رفتار سیاسی در اسلام از سیر تطور تاریخی و نمودهای تاریخی دیپلماسی پیامبر اسلام (ص) و همچنین اصول و مبانی دیپلماسی به همراه ابزارهای دیپلماسی و رفتار سیاسی بهره جوید.
The presence of the different ethnic groups in the ancient society of Iran has caused the cultural and social exchange throughout history. Because Iran is a multi-ethnic country, the continuity and survival of the identity of Iranian culture throughout history owes a lot to different ethnic groups like Kurds, Azeris, Lors, Beluches, Torkamans, Arabs and Fars. Considering the liveliness of Iranian culture and the social cultural changes in Iran in recent decades, the people of Iran have found a more comprehensive understanding of the world, world culture and their Iranian culture. This recognition and awareness have not been without effect from the internal and external world. The theory that as a result of globalization, we will witness growth and development of ethnic identities and consequently also witness the challenging of national identity in Iran, theoretically and practically cannot be supported considerably. Because in parallel to the process of globalization and fro recognition of the type of connection between Iranian culture and world culture. We can suppose that it is not the separation and distinction of the cultures that do matter but rather the connectivity and interaction of them. Considering this supposition, the most important background for the spread of the universal spirit and globalized inclinations in the Iranian identity can be seen in its historical origin.
خلاصه ماشینی:
"وی طی این مذاکرات و توافق ها، امتیازاتی داد و امتیازاتی نیز گرفت و قراردادهای صلحی نیز منعقد ساخت و همواره بـرای رسـیدن بـه توافـق در قـدر مشـترکها از همـه جهانیان خواست که با وی همکاری کنند و به مذاکره بنشینند (موسوی، ٠٣٣١، ١٥) پیامبر اسلام برای ایجاد انگیزه در مخالفان برای مذاکره و توافقهای اصولی و کشاندن آنان به صورت منطقی و معقولی به پای مذاکرات صلح آمیز، از توافقهای جزئی در مورد قدر مشترکها هرگز صرف نظر نمی کرد و با توافق و قرارداد و معاهده در زمینـه مسـائل فرعی، برای رسیدن به توافقهای اصولی تر و بیشتر هموار مـی کـرد، زیـرا قصـد دسـت یافتن به تمامی هدفها و توافقها در یک مرحله خـود مـانع بـزرگ پیشـرفت مـذاکرات و ادامه روابط مثبت دیپلماتیک است ، ولی با دستیابی به توافق بیشتر در مسایل ساده تـر و کم اهمیت تر می تواند سر آغازی بر توافقها و حتی همکاری های مهمتر و اصـولی تـر باشد.
از مباحث ذکرشده نتایجی برای جوامع جهانی و به ویژه کشـورهای اسـلامی دسـت یافته ایم که عبارتند از: ٠- شناخت سیره سیاسی پیامبر اسلام (ص ) در رابطه با رفتار سیاسی با بیگانگان ١- شناخت ضوابط ، معیارها و اصول دیپلماسی اسلام از گفتار و عمل پیامبر اسلام (ص ) که خود سند و ضابطه اسلامی است ، به ایـن معنـی کـه عمـل پیـامبر (ص ) از یـک سـو تجربه و راهنماست و از سوی دیگر مستند تشخیص ضوابط اسلامی ٣- به دست آوردن رهنمودهایی برای تصحیح روشهایی که احیانـا در سیاسـت خـارجی کشورهای اسلامی به تبعیت از عرف بین المللی بـه کـار گرفتـه مـیشـود کـه در نهایـت میتوان از آنها برای اسلامیتر کردن شیوه های اجرایی سیاست خارجی در کشورها بهره گرفت و شیوه های اجرایی موجود در جهان اسلام را تصحیح کرد."