خلاصه ماشینی:
میزگرد اولین بخش میزگرد«تدبیر»پیرامون ارتقاء کارآیی در بنگاههای دولتی اشاره: آیا این باور درستی است که کارآیی بنگاههای دولتی نسبت به بنگاههای خصوصی کمتر است؟ و اگر چنین است چگونه میتوان کارآیی بنگاههای دولتی را افزایش داد؟آیا اصولا برای سنجش کارآیی میتوان این دو بنگاه را در ترازو نهاد و باهم مقایسه کرد؟چرا که یکی اهداف ملی را تعقیب میکند و دیگری در پی سودآوری است.
شک نیست که بخش خصوصی با توجه به تقاضای بازار و به انگیزه سود فزونتر، پساندازهای مردم را بی مهابا در مسیری که لزوما به نفع جامعه نیست سرمایهگذاری میکند،پس آیا لازم نیست برای رسیدن به توزیع عادلانهتر منابع ملی،دولت،خود در بنگاههای اقتصادی سرمایهگذاری کند؟آیا دولتها نیز میتوانند بنگاههایی با هدف سودآوری ایجاد کنند؟در زمینه کارآیی پرسشهایی که پاسخ دقیق ندارند کم نیستند.
-غلامرضا نصیرزاده:فوق لیسانس مهندسی مکانیک-مدیر عامل شرکت پژوهش و مهندسی ایران-مشاور سازمان مدیریت صنعتی-عضو هیات علمی«تدبیر» نصیرزاده:ارتقاء کارآیی بنگاههای اقتصادی بخش دولتی در وهله اول دو موضوع را به ذهن متبادر میکند،اول آنکه بنگاه اقتصادی دولتی وجود دارد و دوم آنکه کارآیی این بنگاه با جای دیگری قیاس شده است.
با این وجود تصور من این است که بحث کارآیی را از زاویه دیگری نیز میتوان بررسی کرد و آن اینکه شرکتهای موفق چرا موفق شدند و عوامل موفقیت این شرکتها در صحنههای بین المللی اعم از اینکه خصوصی یا دولتی بودهاند چه بوده است؟در این صورت بسیاری از مسائل را میتوان در ترازوی ملاکها قیاس کرده و روشن کنیم.
به سخن دیگر این تنها مسایل محیطی و سیاستگذاریهای دولت نیست که منجر به عدم کارآیی بنگاههای اقتصادی میشود، بلکه عوامل داخلی نیز تأثیر جدی دارند و بنظر من بررسی علل آنها به صورت امری مبرم رخ نموده است و باید به آن پرداخت.