خلاصه ماشینی:
ولی پس از جنگ جهانی دوم اختلاف نظر میان خود اقتصاددانهایی بود که دیگر درباره مزایای سیاست تجارت آزاد و عدم محدودیت در پرداختهای ارزی برای کشورهای تولیدکننده مواد اولیه با یکدیگر توافق نداشتند.
این امر نه تنها برای اقتصاددانها،بلکه برای دولتسالاران نیز که میبایست درباره تعیین نرخ ارز،کنترلهای تجاری و ارزی و حقوق گمرکی به عنوان کار عادی روزانهشان سیاستهایی تدوین و اجرا کنند،فوق العاده مهم بود و برای سازمانهایی که در این مسائل با قوانین بین المللی حاکم بر خط مشی کشورها سروکار دارند،مانند صندوق بین المللی پول و پیمان عمومی تعرفه و تجارت (گات)مستقیما نگرانیهایی به وجود آورد،تا آنجا که هدف اصلی کنفرانس تجارت و توسعه سازمان ملل(انکتاد)که در سال 1964 در ژنو منعقد شد، این بود که راهحلهای تازهای برای مشکلات تجارت و پرداختهای ارزی کشورهای در حال توسعه جستجو کند.
مشکلات کشورهای در حال توسعه در رابطه با موازنه پرداختها با آنکه کشورهای در حال توسعه به دلایل گوناگون از محدودیتهای تجاری و ارزی،از جمله نظام چندنرخی و حقوق گمرکی استفاده کردهاند، در مشکل اصلی این کشورها در تجارت خارجی و پرداختهای ارزی یک کسری متوالی و حتی مداوم در موازنه پرداختهایشان بوده است و دیگری لزوم حمایت از صنایع جدید التأسیس.
غالب اوقات در واردات مواد خام،کود شیمیایی، سوخت و سایر کالاهایی که برای توسعه اقتصاد داخلی مورد نیاز است،افزایشی حتی بیشتر صورت میگیرد،به علاوه،وقتی تقاضای مصرفکنندگان بالا میرود و محصولات جدید مصرفی ساخت کشور به اندازه کافی موجود نیست،معمولا فشار بیشتری بر واردات کالای مصرفی وارد میآید.