چکیده:
چندجانبهگرایی نامتوازن بهمثابة بخشی از سیاست راهبردی جهان غرب برای محدودسازی قابلیتهای اقتصادی و بینالمللی ایران در سیاستگذاری تحریم اقتصادی ایران، معطوف به سازوکارهای اجرایی و نهادهای قانونگذار آمریکا و اتحادیة اروپاست. اگرچه آمریکا و اتحادیة اروپا دارای اهداف راهبردی بهنسبت یکسانی در برخورد با جمهوری اسلامی ایراناند، ماهیت الگوی تحریم اقتصادی ایران، نامتوازن دارد. چنین رویکردی به مفهوم تفاوت شدت، فرایند و نشانههای تحریم ایران در سیاست اقتصادی آمریکا و اتحادیة اروپاست؛ از «تحریمهای فلجکننده» گرفته تا محدودیت دریافت منابع مالی مبادلههای اقتصادی. روندهای کاهش و تخفیف تحریم اقتصادی ایران از 24 نوامبر 2013 آغاز شده، مشروط به انجام دادن اقدامهایی است که قابلیت راهبردی، فنی و صنعتی ایران در حوزة هستهای را کنترل میکند. اگرچه در این دوران، برخی از تحریمها کاهش پیدا کرده، روند محدودسازی قابلیتهای ایران در فضای چندجانبهگرایی نامتوازن قدرتهای بزرگ ادامه یافته است. روند اعمال محدودیت و کاهش مرحلهای برخی از تحریمها نشان میدهد که آمریکا، اتحادیة اروپا و روسیه از راهبرد چندجانبهگرایی نامتوازن در برخورد با ایران بهره گرفتهاند.
Unbalanced Multilateralism should be considered as a part of the West World’s strategic policy to confine Iran’s economic and international capabilities. Indications of unbalanced multilateralism in Iran’s economic sanction policymaking are focused on executive mechanisms and America and EU’s legislative bodies. Although America and EU have relatively identical strategic objectives toward Islamic Republic of Iran، Iran’s economic sanction pattern has an unbalanced nature. The most severe sanctions were in 2011، which were called “crippling sanctions”. The crippling sanctions mainly targeted financial system of Islamic Republic of Iran and imposed various restrictions on Iran’s economic structure. Restrictions on selling oil to other countries and the ones on receiving financial sources caused by economic transactions should be considered as indications of Iran’s economic sanction. Trends to reduce Iran’s economic sanctions have started since 24 November 2013 and they are subject to the measures that control strategic، technical and industrial capabilities of Iran within nuclear field. Although some sanctions were reduced within this period، restricting trends of Iran’s capabilities in the unbalanced multilateralism atmosphere of the great powers have been continued. The process of imposing restriction and reducing reduction of some sanctions in a phased manner show that America، EU and Russia have taken advantage of unbalanced multilateralism strategy toward Iran.
خلاصه ماشینی:
نشانه های سیاستگذاری کنش مرحله ای در روند تحریم اقتصادی ایران واقعیت های موجود سیاست بین الملل بیان کنندة آن است که آمریکا ترجیح می دهد در برخورد با ایران از الگوهای تاکتیکی، روش مرحله ای و فرایندهای متقاعدسازی راهبردی استفاده کند.
برخی پژوهشگران در مؤسسۀ رند ٢ در تلاش اند پیامدهای احتمالی اعمال چنین محدودیت هایی را ارزیابی کنند؛ از جملۀ این افراد می توان به آرتور کلرمان اشاره داشت که پیامدهای تحریم اقتصادی فناورانه و مالی ایران را بررسی کرده است .
٣. سیاستگذاری گسترش و تکامل تحریم های اقتصادی ایران در فرایند تحول کنش بازیگران فروملی و منطقه ای در سیاست بین الملل ، زمینه برای افزایش مداخلۀ قدرت های بزرگ به وجود آمده است .
کنترل گرایی راهبردی در سیاستگذاری تحریم اقتصادی ایران ایالات متحدة آمریکا درتلاش است زمینه های لازم برای کاهش قابلیت ساختاری ج .
در دوران ریاست جمهوری باراک اوباما، نهادگرایی امنیتی و اقتصادی ، راهبرد اصلی سیاست اقتصادی آمریکا برای گسترش تحریم های راهبردی علیه ایران محسوب می شود که نیازمند بهره گیری از نهادهایی است که بتوانند زمینه های لازم برای مقابله با تهدیدها را از راه چندجانبه گرایی فراهم آورند.
گروه های رژیم صهیونیستی محور در سیاست خارجی و امنیتی آمریکا، زمینۀ تنظیم محدودیت های جدید اقتصادی علیه ایران را در قالب تحریم مضاعف فراهم آوردند که نمونۀ آن تصویب قانون هلمز– برتون ٣ در کنگرة آمریکا در سال ١٩٩٤ بود.
٤. سیاستگذاری اثربخشی از راه متوازن سازی متحدان آمریکا در اقتصاد جهانی تحریم اقتصادی ایران یکی از موضوع های سیاست بین الملل است .
Iran in the Crosshairs: How to Prevent Washington Next War. Washington Institute for Policy Studies.