چکیده:
اين مطالعه با هدف همبستگي حاملگي پر خطر با تاخير تكاملي كودكان 60-4 ماهه مراجعه كننده به مراكز بهداشتي درماني وابسته به دانشگاه علوم پزشكي و خدمات بهداشتي درماني اصفهان سال 1388 انجام گرفت.
مواد و روشها: اين مطالعه به شيوه توصيفي بر روي 401 مادر و كودك 60-4 ماهه آنها مراجعه كننده به مراكز بهداشتي درماني وابسته به دانشگاه علوم پزشكي و خدمات بهداشتي درماني اصفهان سال 1388 به روش نمونه گيري چند مرحله اي انجام شد. ابزار گردآوري داده ها شامل فرم اطلاعاتي، چك ليست جمع آوري كننده اطلاعات و آزمون تكاملي «پرسشنامه هاي سنين و مراحل» بود و اندازه گيري هاي تن سنجي كودك توسط پژوهشگر با متر و ترازو گرفته شد. سپس داده ها با نرم افزار spss 18 و آزمونهاي آماري مجذور كاي، T مستقل، من ويتني و رگرسيون لجستيك مورد تجزيه و تحليل آماري قرار گرفتند.
يافته ها: نتايج نشان داد ميانگين سني كودكان در گروه حاملگي كم خطر 16±22 ماه و در گروه حاملگي پرخطر 14.8±18.9 ماه و بيشترين فراواني جنسيت دختر مي باشند. ميانگين سني مادران در حاملگي كم خطر 3.1±26.31 سال و در حاملگي پرخطر 4.7±27.56 سال و بيشترين فراواني مادران با تحصيلات دبيرستان و شغل خانه دار مي باشد. شيوع حاملگي پرخطر در جامعه مورد نظر 92% و شيوع تاخير تكاملي كودكان 18.7% مي باشد. چندقلويي، وزن كم بدو تولد، سقط تكراري، ديابت و اختلالات طبي دوران بارداري همبستگي معناداري با تاخير تكاملي كودكان داشتند(p<0.04) و در مدل لجستيك متغيرهاي جنسيت پسر، وزن كم بدو تولد، ازدواج فاميلي و اختلالات طبي بارداري همبستگي معناداري با تاخير تكاملي كودكان نشان دادند(p<0.05). همچنين شاخص توده بدني مادر و وضعيت اقتصادي و اجتماعي مقدار احتمال نزديك به سطح معناداري داشته اند (p=0.05)و ساير متغيرهاي حاملگي پرخطر همبستگي نداشتند (p>0.05). حاملگي پرخطر همبستگي معناداري با تاخير تكاملي كودكان و حيطه هاي آن نشان نداد (p=0.06).
نتيجه گيري: اين مطالعه نشان داد كه احتمال بروز تاخير تكاملي كودكان به دليل حاملگي پرخطر كم مي باشد، ليكن برخي متغيرهاي حاملگي پرخطر همبستگي معناداري با تاخير تكاملي كودكان داشتند. لزوم تحقيقات بيشتر با توجه به عوامل بيولوژيك، مادري و محيطي توصيه مي گردد.