چکیده:
زمینه و هدف : در بحث از منابع حقوق بشر و به ویژه منابع بین المللی حقوق بشر با عبارت «اسناد بین المللی حقوق بشر» بیشتر مواجه می شویم . زیرا بی شک یکی از مهم ترین منابع بین المللی بشر را می توان اسناد بین المللی دانست که در راستای به رسمیت شناختن حقوق و آزادی های اساسی تدوین و به تصویب رسیده اند. عبارت مزبور اشاره به نوعی از طبقه بندی اسناد حقوق بشری داشته و گاهی از آن با اصطلاح اسناد جهانی نیز یاد می شود. این امر که توسعه و تثبیت استانداردهای بین المللی حقوق بشر عمدتا از طریق تدوین و تصویب اسناد حقوق بشری و به ویژه اسناد بین المللی حقوق بشر صورت پذیرفته و اینک این اسناد در زمره مهمترین منابع حقوق بشر محسوب می شوند، غیر قابل انکار است . اسنادی چون میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی (١٩٦٦)، میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی (١٩٦٦)، کنوانسیون منع و مجازات کشتار دسته جمعی (ژنوساید)، کنوانسیون بین المللی محو هر نوع تبعیض نژادی، کنوانسیون ضد شکنجه و رفتار یا مجازات خشن ، غیر انسانی یا تحقیرآمیز، کنوانسیون رفع هرگونه تبعیض از زنان و .... را می توان در شمار مهمترین اسناد بین المللی حقوق بشر دانست که دارای ماهیتی الزام آور از حیث سندی می باشند. روش تحقیق : شیوه پژوهش حاضر همچون غالب پژوهش های علوم نظری مبتنی بر روش کتابخانه ای، توصیفی و تحلیلی می باشد. یافته ها: تعداد اسناد بین المللی حقوق بشری بسیار زیاد بوده و اسناد متنوع عام و خاص بین المللی در راستای ترویج ، توسعه و حمایت از حقوق و آزادی های بشری به تصویب رسیده اند. نتیجه گیری: هر یک از این اسناد دارای جایگاه ممتاز و ویژه ای در عرصه حقوق بشری بوده و هر یک در جهت توجه به اصول و اهداف خاص حقوق بشری و تضمین و حمایت از حقوق انسان ها به طور عام یا حمایت از گروه های خاص بشری تدوین و تصویب شده اند و در برخی از آن ها سازو کارهایی جهت نظارت بر رعایت و اجرای حقوق تدارک دیده شده و برخی از آن ها نیز فاقد چنین سازو کاری می باشند.
خلاصه ماشینی:
Simmons, Mobilizing for Human Rights: International Law in Domestic Politics(2009) ١-٢- منشور ملل متحد و حقوق بشر هنگامي که چهار قدرت (چين ، شوروي، انگلستان و امريکا) در سال ١٩٤٤ در دمپارتن اکس جهت تدوين اولين پيش نويس منشور بين الملل متحد با يکديگر ملاقات کردند، تمرکز اصلي و اساسي آنها بر روي ايجاد سازماني بود که بتواند صلح و امنيت بين المللي را حفظ کند و ترويج و حفاظت از حقوق بشر، علت اين امر آن بود که آنها در برابر سوالهايي چون استفاده شوروي از توپ جهت سرکوب مخالفان خود يا حفظ مستعمرات در اختيار انگلستان و يا وجود تبعيض نژادي در امريکا، قرار ميگرفتند.
در کنفرانس عمومي در سانفراسيسکو در سال ١٩٤٥ با توجه به فشارهاي ساير دولتها و سازمانهايي غيردولتي در خصوص حفاظت از حقوق بشر و ذکر آن در منشور، مقدمه منشور با عبارت ما مردم ملل متحد به جاي ما کشورها يا ما دولتها آغاز گرديد و اين يک شناسايي آشکار بود مبني بر اينکه سازمان جديد محصول اراده اشخاص است نه اراده دولت ها.
N. Human Right (Commission and Council در سال ١٩٤٦، سازمان ملل کمسيون حقوق بشر را ايجاد نموده و ٥٣ کشور را توسط شوراي اقتصادي و اجتماعي سازمان ملل متحد براي مدت سه سال انتخاب نمود.
African Unity Charter on Human and Peoples Right حقوق بشري را عليه دولت هاي عضو اتحاديه آفريقا، نزد ديوان آفريقايي مطرح نمايد، که کميسيون اين کار را در ماه مارس سال ٢٠١١، با ادعاي اين امر که حکومت ليبيايي معمر قضافي، در نقض هاي گسترده حقوق بشر درگير شده است ، انجام داد.