چکیده:
اهمیت و ضرورت توجه به راهبردهای بخش کشاورزی در برنامه های توسعه، به لحاظ اهمیت روزافزون این بخش در اقتصاد ملی کشور است و به همین لحاظ، ارزیابی راهبردهای این بخش از یک سو امکان شناخت کاستی های فرآیند توسعه ی ملی و از سوی دیگر تصحیح روندها را فراهم می سازد. مقاله ی حاضر با استفاده از روش تحقیق توصیفی و با اتکا به تکنیک دلفی در دقت سازی و تحلیل داده ها به تبیین و ارزیابی راهبردهای توسعه ی بخش کشاورزی در دو دهه ی اخیر می پردازد. بررسی اسناد قوانین چهار برنامه ی پنج ساله ی توسعه نشان می دهد که بیش از یکصد مورد سیاست و راهکار اجرایی مربوط به توسعه ی بخش کشاورزی طی دو دهه اخیر مورد توجه مجلس شورای اسلامی قرارگرفته است. از این مجموعه سیاست ها، تعدادی که در سطح راهبرد، نقش راهبری بخش را ایفا کرده اند، براساس مبانی نظری مدیریت راهبردی انتخاب و مبنای ارزیابی قرارگرفته اند. نتایج حاصل بیانگر این نکته ی مهم است که با وجود اجرای چهار برنامه ی توسعه در بخش کشاورزی در بیست سال گذشته، هم اکنون نیز پیش فرض های فنی و محیطی برای انتخاب مجدد و استمرار در اجرای این راهبردها در کشور به قوت خود باقی مانده است
Evaluation of strategies of agricultural sector facilitates to identify bottlenecks and limitations in the process of national development and helps, on the other hand, to make changes if seems necessary. This article aims to evaluate strategies of agriculture sector during the past two decades using descriptive approach based on Delfi method. Assessment of the documents related to the past four Five Year Development Plans indicated that more than a hundred policies and strategies pertaining to the agricultural development have been passed by the Islamic Consultative Assembly. Out of these policies, those which had important role in the sector were selected based on principle of strategic management for evaluation. The result of evaluation revealed that in spite of implementing four development plans during the past 20 years, the major technical and environmental problems still exist mainly due to lack of using strategic management principles, low level of management at macro level and poor implementation of policies
خلاصه ماشینی:
ارزیابی اعتبار پیش فرضها در تدوین راهبرد ردیف ١١(حمایت از تولید و تولیدکنندگان بخش کشاورزی) طی دو دهه ی گذشته ، قوای مجریه و مقننه همواره در تدوین ، طراحی و تصویب راهبردهای توسعه ی بخش کشاورزی در برنامه های پنج ساله ی توسعه ، موضوع حمایت از تولید و تولیدکنندگان بخش کشاورزی را مدنظر قرار داده اند؛ حال این سئوال مطرح میشود که آیا پیش فرض های محیطی و بخشی راهبرد حمایت از تولید و تولیدکنندگان بخش کشاورزی، هم اکنون نیز از اعتبار برخوردار است که درصورت وجود این پیش فرض ها، استمرار مضمون این راهبرد در برنامه ی آینده از ضرورت های رویکرد دولت در مدیریت کلان بخش کشاورزی محسوب خواهد شد که این مسأله از زوایای مختلف قابل بررسی میباشد: بررسیها نشان میدهد که جمهوری اسلامی ایران مبتنی بر بندهای(١)، (٨) و (٩) اصل ٤٣ قانون اساسی، موضوع های تأمین خوراک، جلوگیری از سلطه اقتصادی بیگانه و تأکید بر افزایش تولیدات کشاورزی...
مزیت های اقتصادی میتواند ناشی از عوامل مختلف از جمله عامل اقلیم ، آب ، خاک، نیروی انسانی، فناوری و غیره باشد، بنابراین اتخاذ راهبرد مدیریت الگوی کشت براساس اولویت ، امکان رقابتی شدن تولید و ارتقای بهره وری را فراهم خواهد ساخت و این مسأله به عنوان پیش فرض برای اتخاذ راهبرد فوق ، در برنامه های پنج ساله ی گذشته منظور شده است که در حال حاضر نیز واجد اعتبار میباشد.
For more information, see Agricultural planning Economics and Rural Development Research Institute ,Report No. 979.
For more information please visit the following references: Agricultural planning Economics and Rural Development Research InstituteA.
For more information on this assessment process please refer to the following address: Islamic parliament Research Center, infrastructure Office: Evaluation of agricultural development strategies in the first five- year program to develop the country's fourth.