چکیده:
هدف از این پژوهش مقایسهی ارتباط شیوههای فرزندپروری والدین و انگیزش پیشرفت تحصیلی در مقاطع دبستان، دبیرستان دورهی اول و دبیرستان دورهی دوم بود. در این پژوهش جامعهی آماری شامل کلیهی دانشآموزان دختر شهر تهران بود که به روش نمونهگیری خوشهای چندمرحلهای297 دانشآموز دختر به همراه مادرانشان انتخاب شدند. دانشآموزان به پرسشنامهی انگیزش تحصیلی هارتر و مادران آنها به پرسشنامهی شیوههای فرزندپروری بامریند پاسخ دادند. نتایج حاکی از آن بود که در مقطع دبستان، شیوههای فرزندپروری والدین نقش پیشبینیکنندهی معنیداری در انگیزش پیشرفت تحصیلی نداشت. در دبیرستان دورهی اول، شیوهی فرزندپروری مقتدرانه، نقش پیشبینیکنندهی معنیداری در انگیزش پیشرفت تحصیلی در بعد انگیزش درونی، و در دبیرستان دورهی دوم شیوهی فرزندپروری مستبدانه، نقش پیشبینیکنندهی معنیداری در انگیزش پیشرفت تحصیلی در بعد انگیزش بیرونی داشت. با توجه به مقدار P2در دبیرستان دورهی اول، شیوههای فرزندپروری والدین، 6/ 9 درصد از واریانس انگیزش درونی را تبیین میکند. در دبیرستان دورهی دوم، شیوههای فرزندپروری والدین، 6/ 17 درصد از واریانس انگیزش بیرونی را تبیین میکند. در این پژوهش، ارتباط شیوه های فرزندپروری با انگیزش پیشرفت تحصیلی در دوره های تحصیلی گوناگون، متفاوت بود. این نتایج لزوم توجه بیشتر دست اندرکاران آموزش و پرورش، مدارس و به تبع آن والدین، به مقوله ی شیوه های فرزندپروری کارآمد و متناسب با دوره ی تحصیلی دانش آموز برای بهبود انگیزش تحصیلی آنان را نشان می دهد.
خلاصه ماشینی:
رابطه شیوه های فرزند پروی والدین با انگیزش پیشرفت تحصیلی در دانش اموزان دختر 1 zچکیده هدف از این پژوهش ،مقایسۀ ارتباط شـیوه هـای فرزنـدپروری والـدین و انگیـزش پیشرفت تحصیلی در مقاطع دبستان ، دبیرسـتان دورة اول و دبیرسـتان دورة دوم بـود.
Ginsburg & Bronsteine نــوحی و همکــاران (١٣٩١)، تمنــایی فــرو گنــدمی (١٣٩٠)و یوســفی و همکــاران (١٣٨٨)، غلامعلی لواسانی و همکاران (١٣٨٦)و حسن زاده (١٣٨١)انگیزش باپیشرفت تحصیلیرابطـه داشت .
بحث و نتیجه گیری با توجه به این یافته هامیتوان گفت نقش پیش بینی کنندگی شیوه های فرزندپروری والدین بـرای انگیزش پیشرفت تحصیلی (در دو بعد انگیزش درونی و بیرونی) در مقطع هـای گونـاگون تحصـیلی متفاوت است .
بر اساس یافته های این پژوهش ، در دورة دبستان شیوه های فرزندپروری والدین نقـش پیش بینی کننده برای انگیزش درونی و بیرونی ندارد.
ایـن یافته با پژوهش های تنهای رشوانلوو حجازی (١٣٨٨)، فونتن (١٩٩٤)، عابـدی و عریضـی (١٣٨٤)، و بامریند (١٩٨٨) همخوانی ندارند،چرا که پژوهش های یاد شده به وجـودرابطـۀ بـین شـیوه هـای فرزندپروری والدین و انگیزش پیشرفت و انگیزش پیشرفت تحصیلی اشاره میکننـد در حالیکـه در پژوهش حاضر در مقطع دبستان رابطه ای میان شیوه های فرزنـدپروری والـدین و انگیـزش پیشـرفت تحصیلی در دو بعد انگیزش درونی و بیرونی وجود ندارد.
دردبیرستان دورة اول شیوة فرزندپروری مقتدرانۀ والدین نقش پیش بینـی کننـدة معنـاداری برای بعد انگیزش درونی دارد که ایـن یافتـه بـا پـژوهش هـای مرادیـان و همکـاران (١٣٩٣)،تنهـای رشوانلوو حجازی (١٣٨٨)، فونتن (١٩٩٤)و عابدی و عریضی (١٣٨٤) همسو است .
در دانش آموزان دبیرستان دورة دوم شیوه های فرزندپروری والدین نقـش پـیش بینـی کننـدة معناداری در بعد انگیزش درونی ندارند.