چکیده:
مسئلۀ حقوق بشر و آزادیهای اساسی در طول قرون متمادی هسته و انگیزۀ اصلی مبارزه علیه ظلم و بیعدالتی را تشکیل داده است. هدف از اینگونه تلاشها تأمین حداقل حقوقی برای افراد جامعه است. با این حال، برخلاف حقوق بشردوستانه که مختص زمان مخاصمات مسلحانه است، حقوق بشر در تمام وضعیتها اعم از جنگ و صلح لازمالاجراست. اما از آنجا که مخاصمات مسلحانه بهنوعی تهدیدکنندۀ بقای دولت است، برخی از اسناد بینالمللی و منطقهای از جمله مادۀ 4 میثاق بینالمللی حقوق بشر، مادۀ 15 کنوانسیون اروپایی حقوق بشر و مادۀ 27 کنوانسیون آمریکایی حقوق بشر به دول عضو اجازۀ تعلیق حقوق بشر را با رعایت ضوابطی دادهاند. سؤالی که مطرح میشود این است که دولتها در صورت وقوع چنین مخاصماتی نمیتوانند حقوق بشر را تعلیق کنند یا خیر؟ این تعلیق مطلق است یا منوط به شرایطی است؟ در صورت مشروط بودن آن، دولتها در چه شرایطی میتوانند در زمان چنین مخاصماتی قواعد حقوق بشر را تعلیق کنند؟ یا دولتهایی که به تعلیق حقوق بشر پرداختهاند تا چه حد شرایط لازم را جهت استفاده از بند تعلیق رعایت کردهاند؟ مقالۀ حاضر میکوشد با تمرکز بر منازعۀ فلسطین ـ اسرائیل به پرسشهای مذکور پاسخ دهد.
Human rights and fundamental freedoms have formed the main core for the struggle against injustices during centuries. The aim of these efforts is to provide the minimum rights for individuals. However، Contrary to humanitarian law that applies only in armed conflicts، human rights are indispensable in all times، in war and peace alike. But since the armed conflicts are threatening the survival of the state، this question arises that: when these conflicts occur، governments can derogate human rights or not? This suspension is absolute or conditional? If it is conditional، governments under what circumstances can derogate human rights in the time of armed conflict? And or the governments that have been suspended human rights to what extent have met conditions for the use of suspension clause? To focus on the Israeli-Palestinian conflict، this article tries to answer the above question.
خلاصه ماشینی:
"بنابراین ، در این پژوهش به این مسئله پرداخته شده که مخاصـمات مسـلحانه چـه تـأثیری بـر حقوق بشر دارند و تعلیق حقوق بشر در زمان مخاصمات مسلحانه به چـه گونـه ای اسـت و نیـز برای استناد به آنچه شرایط و ضوابطی باید رعایت شود و آیـا در عمـل دولـت هـایی کـه از بنـد تعلیق مندرج در اسناد حقوق بشری استفاده کرده انـد از جملـه اسـرائیل بـه شـرایط و ضـوابط مربوطه پایبند بوده اند یا خیر؟ شرایط تعلیق مادة ٤ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسـی مصـوب ١٩٦٦، مـادة ١٥ کنوانسـیون اروپـایی حقوق بشـر مصـوب ١٩٥٠ و مـادة ٢٧ کنوانسـیون آمریکـایی حقـوق بشـر مصـوب ١٩٦٩ بـه دولت های عضو خود اجازه میدهند که به طور موقت و در شرایطی معین اجرای مقررات مربـوط به حقوق بشر را به حالت تعلیق درآورند و آن زمـانی اسـت کـه اضـطرار عمـومی تهدیدکننـدة حیات یک ملت به وقوع بپیوندد.
در مورد این شرط کمیسیون آمریکایی حقوق بشر تصریح کرده است که تکلیـف بـه عـدم تبعیض اقدام های تعلیقی دولت ها را در زمان اضطرار محدود میکند؛ به ایـن معنـا کـه تعلیق نیز نباید براساس نژاد، رنگ ، جنسیت ، زبان ، مذهب یا منشأ اجتماعی تبعیض آمیز باشد ((٣)A Para٩ :٢٠٠٤ ,Report on Terrorism).
در این زمینه دولت اعلام کننـدة چنـین وضعیتی باید مطابق با حقوق اساسی و رویۀ قانونی پیش بینیشده در کشور خـود از ایـن آیـین استفاده کند (٢ Para :٢٠٠١ ,٢٩ General Comment no) و این اعلامیه بایـد توسـط نهادهـای ملـی مـورد بـازبینی دوره ای قـرار گیـرد (Para٢ :٢٠٠٢ ,EGY/٧٦/UN Doc: CCPR/CO) و درصورتیکه اعلام وضعیت اضطراری توسط مجلس ملی یا دیگر نهادهای صالح قانون اساسی به تصویب برسد، این شرط محقق شده است Para :١٩٩٧ ,٢١٩٩٧١٩."