چکیده:
سرمايه اجتماعي از مفاهيم بين رشته اي نويني است كه امروزه در بررسي هاي اقتصادي و اجتماعي جوامع مدرن مطرح شده است. مطرح شدن اين رويكرد در بسياري از مباحث توسعه اقتصادي، نشان دهنده اهميت نقش ساختارها و روابط اجتماعي ميان افراد (سرمايه اجتماعي) بر متغيرهاي توسعه از همه ابعاد است. هدف اين پژوهش تحليل پوياي نقش سرمايه اجتماعي در فرآيند توسعه در جوامع است. اين مطالعه بر اين موضوع تاكيد دارد كه وجود سرمايه اجتماعي در يك جامعه مي تواند تاثير قابل توجهي بر توسعه آن جامعه داشته باشد. در اين مطالعه تلاش شده است تا با ارائه مدلي ديناميكي، كاربرد تفكر سيستمي و مدل سازي سيستم هاي پويا، به تجزيه و تحليل پويايي هاي سرمايه اجتماعي پرداخته شود. در اين مقاله از يك مدل ديناميكي بهره گرفته شده است. تحليل سيستم هاي پويا يكي از تكنيك هايي است كه امكان مدل سازي سيستم هاي پيچيده و غيرخطي را فراهم مي آورد. به علاوه، به منظور درك بهتر روابط مدل، از روش سناريوپردازي استفاده شده است. نتايج نشان مي دهد كه سرمايه اجتماعي از طريق مكانيزمي پيچيده و پويا مي تواند توسعه را در يك جامعه رقم بزند.
خلاصه ماشینی:
"نتایج نشان داد که سطوح بالاتر سرمایه اجتماعی سبب میشود که شاخص های توسعه بهبود یافته و در ادامه افزایش درجه توسعه یافتگی ، خود سبب بهبود و شکل گیری روابط جمعی مبتنی بر اعتماد (سرمایه اجتماعی) در جامعه خواهد شد.
اشتغال + + نیروی کار مولد + تولید ناخالص + درآمد سرانه + داخلی + - + رشد جمعیت + + تعداد زاد و ولد در سال پس انداز + مصرف سرمایه اجتماعی - + - + -وسعت فقر + + تعداد مرگ و میر در + نرخ باروری کل سال - امنیت اجتماعی + - عدالت اجتماعی شکل ٢- مدل دینامیکی پویاییهای سرمایه اجتماعی و توسعه اگرچه در خصوص نقش سرمایه اجتماعی در فرآیند توسعه ، اجماع وجود دارد ولی هیچ گونه توافقی در مورد مکانیزمی که سرمایه اجتماعی بر فرآیند توسعه تأثیر میگذارد و یا این که سرمایه اجتماعی به چه صورتی به کار گرفته شده و به طور تجربی مورد مطالعه قرار میگیرد، وجود ندارد.
از جمله اثرات بی توجهی به مفهوم سرمایه اجتماعی که در دهه های گذشته به وضوع در برخی کشورهای جهان دیده شده است عبارت اند از: فروپاشی نهاد خانواده و ناپایدار شدن روابط اجتماعی، کاهش میزان همبستگی اجتماعی، از رونق افتادن فعالیت های اقتصادی، گسترش ناهنجاریهای رفتاری در میان جوانان و نوجوانان و ناامنی در مؤسسه های آموزشی، از میان رفتن اعتماد اجتماعی و انسجام اجتماعی در بین افراد جامعه که بی توجهی به این موضوع باعث ایجاد اختلال و بینظمی عمومی در جامعه خواهد شد (٢٤٥ :٢٠٠٧ ,."