چکیده:
در این مقاله تأثیر شرایط عدم اطمینان محیطی در نحوه استفاده مدیران از اقلام تعهدی اختیاری در شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بررسی میشود. تعداد 123 شرکت در طی دوره زمانی 11 ساله 1387-1377 انتخاب شده است. نتایج نشان دهنده رابطه مثبت بین عدم اطمینان محیط فعالیت شرکت و نوسان در سود مدیریت نشده را نشان میدهد. ارتباط مثبت بین عدم اطمینان محیطی و سطح اقلام تعهدی اختیاری بکار رفته و همچنین سطح اقلام تعهدی اختیاری بکار رفته و هموارسازی سود نیز تایید شده است. هرچند نتایج رابطه مثبت پیشبینی شده بین عدم اطمینان محیطی و هموارسازی سود را تأیید نمیکند، اما شدت بیشتر رابطه بین اقلام تعهدی اختیاری و هموارسازی سود در شرکتهای تحت عدم اطمینان بالا، مورد تأیید قرار گرفته است.
خلاصه ماشینی:
فرضیه اصلی برای پاسخ به این پرسش طرح میگردد: آیا مدیران در شرایط عدم اطمینان بالا از اعمال نظر بیشتری در اقلام تعهدی استفاده میکنند؟ 2- مبانی نظری و ادبیات موسز (1987) و ندوبیز و تسته تسکو5 (1991) در تحقیقات خود استدلال کردند که شرکتها به منظور کاهش ریسک اقدام به هموارسازی سود میکنند.
فرضیه سوم: در شرکتهای با عدم اطمینان بالا همبستگی بین قدر مطلق اقلام تعهدی اختیاری و تفاوت واریانس سودهای مدیریت نشده با سودهای گزارش شده، بیشتر است.
در آزمون فرضیه اول، برای ارزیابی رابطه کلی بین اقلام تعهدی اختیاری و عدم اطمینان محیطی از مدل (7) استفاده میشود: (7) , = 0 + 1 , + 2 , + 3 , + 4 , + , که در آن، ABSDA قدر مطلق اقلام تعهدی اختیاری(در سال جاری)، UNC عدم اطمینان محیطی (ضریب تغییرات فروش استاندارد شده در 3 سال گذشته)، SGR رشد فروش (در سال جاری)، SIZE لگاریتم ارزش بازار سرمایه شرکت (در سال جاری)، MKBK لگاریتم نسبت ارزش بازار به ارزش دفتری سرمایه شرکت (در سال جاری) و , خطای پسماند میباشد.
نتایج حاصل از نگاره 5، نشان می دهد اقلام تعهدی اختیاری در هر دو طبقه شرکتهای تحت عدم اطمینان پایین و بالا رابطه مثبت و معناداری (در سطح خطای کمتر از 1%) با کاهش نوسان سود از سودهای مدیریت نشده به سودهای گزارش شده دارد.
یادداشت ها: 1- Chandler 2- Child 3- Galbraith 4- Govindarajan 5- Ndubizu and Tsetsekos 6- Herrmann and Inoue 7- Chany and Jeter 8- Teoh 9- Bowen 10- Wilson 11- Dechow 12- Kothari 13- Collins and Kothari 14- VARDIF 15- منظور از کاهش واریانس سودهای گزارش شده نسبت به سودهای مدیریت نشده همان افزایش متغیر VARDIF است.