چکیده:
«با ایران چه باید کرد؟» سوالی است که سیاست گذاران غربی در ٣٠ سال گذشته بارها آن را مطرح کرده و به ندرت به پاسخی مناسب در این باره دست یافته اند؛ هرچند در این مدت سیاست های متفاوتی را به آزمایش گذارده اند و هر بار نیز در متقاعد کردن ایران ناکام مانده اند. دولت های غربی و در راس آنها امریکا و انگلیس ضمن استفاده از ابزارهای رسانه ای سعی در جهت خدشه دار کردن این انتخابات برآمدند. آنها پس از اتمام رایگیری با استفاده از همه ظرفیت ها، تلاش بسیاری کردند تا سلامت انتخابات را زیر سوال برند. در نگاه اولیه به این اقدامات این موضوع به ذهن متبادر میشود که موضوعاتی از این قبیل ، نوعی بهره گیری از تکنیک ها و تاکتیک های عملیات روانی برای منفعل کردن رقیب در انتخابات باشــد. لیکن بحث ، فراتر از استفادة برخی جریان های سیاسی از تکنیک ها و تاکنیک های عملیات روانی به نظر میآید. قرائن و شواهد نشان میدهد تلا شی مرموزانه ،استتار شده و بسیار پیچیده برای جابه جایی افکار عمومی و زمینه سازی جهت "انقلاب رنگی" در حال شکل گیری بوده است . این مقاله با طرح این پرسش که غربیها با چه طرح و ١
خلاصه ماشینی:
"واژگان کلیدی: انتخابات ریاســت جمهوری، عملیات روانی، براندازی، رســانه های غربی، تدبیر رهبری، انقلاب های رنگی انتخابات و رجوع به آراء و نظرات مردم به مثابۀ یکی از نمادهای مهم و اصـــلی حکومت های جمهوری و دمکراتیک در نظام جمهوری اسلامی ایران است .
کشورهای غربی از جمله انگلیس و امریکا با برنامه ریزی قبلی برای انتخابات ریاســت جمهوری دهم ماه ها پیش از برگزاری انتخابات از آن با عنوان "تابســتان داغ ١٣٨٨ تهران "، یاد میکردند.
سیاست گذاران خارجی و دستگاه های تبلیغاتی غرب با جنجال آفرینی و گسترش تبلیغات منفی علیه تهران در آسـتانه انتخابات دهمین دوره ریاسـت جمهوری، سـعی کردند تا اعتماد مردم را نسـبت به مسئولان نظام جمهوری اسلامی سلب و در نتیجه از سطح مشارکت سیاسی آنان در امر انتخابات بکاهند."