چکیده:
صدمه به مغز در حال رشد افراد فلج مغزی، منجر به نقص در تعادل و قدرت عضلانی می شود و مشکلاتی را در انجام فعالیت های زندگی روزمره و راه رفتن به وجود می آورد و سبب افتادن می شود. هدف از پژوهش حاضر، بررسی ارتباط بین قدرت عضلات اندام تحتانی و تعادل عملکردی کودکان فلج مغزی اسپاستیک می باشد. بدین منظور، 54 کودک فلج مغزی پسر 6 تا 12 ساله که طبق کلاس بندی عملکرد حرکتی درشت در کلاس های یک تا سه قرار داشتند، انتخاب شدند. نتایج نشان می دهد که بین قدرت عضلات اندام تحتانی و تعادل عملکردی، رابطه معناداری وجود ندارد؛ بنابراین، این دو عامل مستقل از یکدیگر هستند و تمرینات می بایست به صورت مکمل و در جهت بهبود کارایی در انجام فعالیت های روزمره و جلوگیری از افتادن مورد استفاده قرار گیرند.
خلاصه ماشینی:
"نتایج نشان میدهد که بین قدرت عضلات اندام تحتانی و تعادل عملکردی، رابطۀ معناداری وجود ندارد؛ بنابراین ، این دو عامل مستقل از یکدیگر هستند و تمرینات میبایست به صورت مکمل و درجهت بهبود کارایی در انجام فعالیت های روزمره و جلوگیری از افتادن مورداستفاده قرار گیرند.
براساس بررسیهای انجام شده ، هیچ مطالعه ای به بررسی رابطۀ قدرت عضلانی و تعادل کودکان فلج مغزی نپرداخته است ؛ بنابراین ، برای بحث درمورد یافته های پژوهش ، از گروه های سنی سالم و یا دیگر بیماران نورولوژیک استفاده گردید.
توجه به این نکته مهم میباشد که در آزمون تعادلی ستاره ، پای اتکا حین انجام آزمون ، نیازمند دورسی فلکشن ١ مچ پا، فلکشن زانو و فلکشن ران است ؛ بنابراین ، اندام تحتانی نیازمند دامنۀ حرکتی مناسب ، قدرت ، فعالیت گیرنده های عمقی و کنترل عصبی عضلانی میباشد (٣١)، اما گرانچر و گولهوفر (٢٠١٢) که به هیچ رابطه ای بین قدرت اندام تحتانی و تعادل دست نیافتند، از صفحۀ تعادلی برای ارزیابی کنترل پوسچر ایستا و پویا استفاده کردند و قدرت بیشینه را نیز توسط دستگاه ایزوکنیتیک موردارزیابی قرار دادند (١٦) که این امر میتواند بر نتایج به دست آمده تأثیرگذار باشد.
S. Relationship between Lower Extremity Muscle Strength and Functional Balance in Children with Spastic Cerebral Palsy."