چکیده:
حجاب وعفاف از آموزه های مهم اسلامی است که ریشه در قرآن مجید دارد و به عنوان حق الله مطرح است. دارای حکم تکلیفی صریح می باشد که فقها آن را اجتهاد کرده و در اختیار مکلفین قرار داده است. این نوشته درپی آن است تا اثبات نماید که صدور حکم پوشش اسلامی از سوی شارع مقدس اسلام نه تنها با فعالیت های اجتماعی و فرهنگی زنان مخالف نیست، بلکه زمینه حضور آنان را در فعالیت های اجتماعی فراهم کرده است. اسناد بین المللی هم گویای این مطلب است که حجاب و عفاف اگر به عنوان تبعیض علیه زنان یا موجب محرومیت از حقوق اساسی، محدودیت شغلی، تحصیلی و فعالیت های اجتماعی آنان باشد، قطعا با محتوای اسناد حقوق بشر در تضاد خواهد بود. محتوای قانون ما هم می رساند که رعایت نکردن حجاب بانوان توجیه ناپذیر است.
خلاصه ماشینی:
اسناد بین المللی هم گویای این مطلب است که حجـاب و عفـاف اگـر بـه عنـوان تبعـیض علیـه زنـان یـا موجـب محرومیت از حقوق اساسی، محدودیت شغلی، تحصیلی و فعالیت های اجتماعی آنـان باشـد، قطعـا بـا محتـوای اسـناد حقوق بشر در تضاد خواهد بود.
لذا صدور حکم پوشش اسلامی از سوی شرع مقدس ، بهترین دلیل بر این امر اسـت که دین اسلام ، نه تنها با فعالیت های اجتماعی و فرهنگی زنان مخالف نیست ، بلکه خـود زمینـه حضـور آنـان را در فعالیت هـای اجتماعی فراهم کرده است .
در مقدمه قانون منع هرگونه تبعیض علیه زنان تأکید بر این امر است که دولت های عضو میثاق های بین المللی حقـوق بشـر، متعهد شده اند که حقوق برابر مردان و زنان را در بهره مندی از کلیه امور اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، مدنی و سیاسـی تضـمین نمایند (کنوانسیون بین المللی رفع تبعیض علیه زنان ، مصوبه ١٨ دسامبر ١٩٧٩ قطعنامـه شـماره ٣٤/١٨٠ مجمـع عمـومی سـازمان ملـل متحد) و نیز کنوانسیون در ماده اول موارد و مصادیق تبعـیض را برمیشـمارد و تصـریح میکنـد: «عبـارت تبعـیض علیـه زنـان ، به معنای قائل شدن به هرگونه تمایز، استثنا یا محدودیت (محرومیت ) بر اساس جنسیتی است که نتیجـه یـا بـه منظور خدشـه دار کردن یا بیاثر نمودن رسمیت و شناسایی ، بهره مندی یا اعمالی که به وسیله زنان انجام میگیرد، صرف نظر از وضعیت تأهل آن ها و بر مبنای برابری حقوق انسانی مردان و زنان و آزادیهای اساسی در زمینه های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، مـدنی و یا هر زمینه دیگر اطلاق میگردد.